Göç Mevsimi
Göç mevsimi bu mevsim,her yer tarumar,her yer metruk.
Yollara düşmekte kader,umudu aramakta, Karakışın koynunda,üşüyüp morarmakta. Ufkun ötelerine varır gözler,göç güç olur o zaman, Havada karga sürüleri,yüreklerde susmayan boran. Ben doğduğumda başladı bu seyahat, kuş tüyünden bir yatakta Ondan daha sıcak,en mukaddes kucakta. Ana göğsünde ab-ı hayat, Çeşmelerden tarih akar, O tarih ki ezelden ebede bakar. O tarih ki binlerin içini yakar, Nihayeti yok,ezeli çok derin, Bir nakış gibi işlendi mevcudu,göğsüne yerin. En kadim çağları,en ihtişamlı bağları,en yalçın dağları erittin. En büyük sevdaları,En geiş adaları,en tatlı hülyaları tükettin. Söyle zaman neydi derdin? Neden tabiatı yok ettin? Karanlığa gömüldü günler, zifiri günler geçirdik, Kadehlerden kan döküldü,Sabilere kan içirdik. Bitmedi yollar, yollar süründü durdu, Yolların nihayetsizliğinde yelkovanlar kudurdu. Gençlik deryası hepsinden ulvi,en tatlı şerbet idi. Ruh harelenirdi her vakit,bulutlara konardı, Her yiğidin gönlünde,bir kainat yanardı. Aşkın rengi değişir,efsunlaşırdı kokusu, Gençlik bir rüya idi,kısa sürdü uykusu. Gözler bir zaman 40 a diker ufkunu, Zaman hızlanır,akrepler nöbettedir, Yük katarları gibi aheste, gönül her ıstıraba şayeste, Ey lodos şu bağrıma bir es te, Sönsün sinemdeki ateş,volkanlarım dinlensin, Ömrün ahiri gelmekte,gönlüm biraz şenlensin. Aklar haklar çehreyi,çizgiler yolları çizer, Bir surette dirilen, bin ömürlük ezgiler, Hazan türküleri tüttürür, En hazin hazanda dillenir ecel, Baykuşları öttürür. Ey! Melek, gelecek vakitmiydi,esti ömrün badı sabahı, Ezanlar çağırır,gidersem kim gelecek, Sokaklar bekler bir semahı, Ben gitmezsem kim gidecek. Ey! Melek, bu nihayetsiz yolculuk,sen bilmezsen kim bilecek? Hani anamın kucağındaki cennet kokusu, Hani çocukluğumun çelik örtüsü, Gençlik dedim sığındım,sarıldım kefen gibi, Örtüldü hülyalarım,göründü suyun dibi. Hiç biri baki olmadı,hepsi yenildi zamana, Yıllar yollardan ibaretti,uğradılar talana. Öğüttü ömürleri şu zaman değirmeni, Bir bardak suyla da döndü,durmadı hiç bir vakit. Ödetti ömrün borcunu,ruhumdan aldı nakit. Ey! Melek, bitmedi yollar,ne olur çek git, Ne bet bir rüyasın sen ecel,hadi ömür biteceksen bit. ... Manasını Bulan Beyitler 2: Bir buraka bin rüzgardan kanatlarınla uçur dünyadan, Kopar ansızın bir gün hiç bitmeyten bu rüyadan. Z.T. ... |
ömür tek nefesle başlar tek nefesle biterde bitmeyen nefeste bin ölüm agır gelir yürege
kutlarım saygılar