Lak lak ile geçiyormuş günleri,
Varsın geçsin, duymayalım olmaz mı?
Kaf Dağı’nın kralıymış kendisi
Onu bizden saymayalım olmaz mı?

Başka söze gerek yokmuş anladım,
Onda akıl bizden çokmuş anladım,
Farklı söze karnı tokmuş anladım,
Aç kalkalım, doymayalım olmaz mı?

Yazıp çizsen almıyor ki kafası.
Bakıyorsun, onun bunun tayfası.
Be mübarek; “ölümsüzlük meyvası”
İnce ince soymayalım olmaz mı?

Kime söyler bu arkadaş sözleri?
Dikkatli bak, göreceksin gözleri!
Çürümüş de kokuvermiş özleri,
Koklayarak baymayalım olmaz mı?

Kabahat var seni adam sayanda
Her gün her gün başkasına payanda
Demem o ki, sözlerim şu meyanda;
Esip yağıp, caymayalım olmaz mı?

Yeter artık, dalmayayım derine!
Zarar gelmez, akıl varsa ser’ine.
Onu her gün başkasının yerine
Değer verip, koymayalım olmaz mı?