vurgun yedi sokaklarım yokluğundatalan edildikce sevinçlerim hep bir keder ayazında kederli bir şiir düşer parmak uçlarımdan sayfalarıma her gün yalanlarla avuttuğum kederlerim uyanır bir top ateş olup yanar hasretin şu deli bağrımda oysaki... gör işte bitmez hasretlerinin yine kucağındayım her günü bir güne bağlıyor kederlerim hayasızca ve inan ki hiç bir rengi kalmadı sensiz yaşantımın söyle bana nasıl muştulu bir gün doğacak sabahıma anlayabilirmisin beni bilmem ki... bütün sevinçlerimi yüzünden aldım çocukluğumun hasret dolu yetim bir hüzün bıraktım bakışlarına ve hep bir bulut yetişirken şu bitmez isyanlarıma şafak ertesi günlere asıyorum umutlarımı yokluğunda ve inan ki... senin adını silmeye cesaret bulamıyorum kendimde özlemin vurgun yemiş sokaklarımda böyle dolaştıkca ve... duvarlarımda dolaşan gölgelerine sarılıyorum söyle nasıl kopmaz hasret türküleri dudaklarımdan şimdi .... mutlumusun diye sorma bana...söyle kim mutlu olur ki... hasretler iki eliyle yapışmışken boğazıma..ki sen ben böyle de mutluyum diyebiliyorsan ..o zaman ben de çok mutluyumdur aslında.. ve unut sen beni vurgun yemiş sokaklarımın arkasında |
sevdalısını düşündüğü nadide bir eser okudum
değerli sayfanızda..
Her haliyle kusursuz vede anlam yüklü olan bu
eserinizi vede sizi kutlarım tebrikler..
yunus karaçöp..yudumyunus