SEN HİÇ AĞLADIN MI BABASen hiç ağladın mı baba? Ben senin hiç ağladığını görmedim. Sadece durgun halini, mahzun duruşunu bilirim. Seni gözü yaşlı görmeyince, Senden uzaktayken inan hiç üzülmedim. Sen hiç ağladın mı baba? Ben senin yalnızca çektiğin ofları bilirim. En son kimi yolcu ettin yüreğinden, Şüphem yok, Şüphem yok beni sevdiğinden... Sen hiç ağladın mı baba? Ben seni annem ağlarken onu teselli ettiğini, Sonra yumruklarını sıktığını, çaresizlikten O yüreğimi yakan bakışlarını, Benden kaçırıp, ardını dönüp gittiğini bilirim. Sen hiç ağladın mı baba? Ben başka babalarının ağladığını gördüğümde, Senin taş yürekli olduğunu, Hatta beni sevmediğini düşünürdüm. Gittiğim senden uzak yerlerde Ben seni, hep seni düşünürdüm. Ağlamadığını şimdi daha iyi anlıyorum. Aslında senin hep ağladığını, Benden sakladığın gözyaşlarını hep içine akıttığını, En son veda ettiğim yerde Yüreğinden gözyaşınla yolcu ettiğin yerde Baba, ben hep seni arıyorum… Ereğli, 24 Kasım 2006 Yüksel Erentürk YILMAZ |
bu durumu ulu çınar şiirimde belirtmiştim:
Kaç asırdır ayaktasın, tek başına ulu çınar? ..
Yıkılmadan, öyle dimdik, ne de mağrûr bakıyorsun.
Bulutlar sevgilin olmuş, dallarına kuşlar konar,
Sular kendi mecrâsına, sen kendine akıyorsun...
işte babalar budur...neden büyük çoğunlukla babalar
eşlerinden önce ölür,ben çok düşündüm asla karı dırdırından değil,
kanları içine aktığından...derin konu...şiiriniz bu konuyu çok güzel ele almış
ve harika bir eser olmuş.severek ve hazlanarak okudum.
tebriklerimi bıraktım...selam ve saygılarımı yolluyorum...HŞT