KAHRAMAN VE ÖNCÜ TÜRK ANALARI (gülcce-buluşma)

Kadirşinas insanın sesi bu!
“Ey Kadın! diyordu Atam,
Sen; yerlerde sürünmeye değil,
Layıksın, omuzlar üstünde yükselmeye
Hiçbir milletin kadını TÜRK ANASI kadar
Taşımamıştır milletini kurtuluşa, zafere."

Atamızın yüreği vefa içindeyken,
İhmal batağına batmış evlâdım ben
Yanağım alev aldı, düşünce utancıma
Hayretle sorgulandım geçen zamana
Af dilemek düştü acizâne kendi payıma…

Her milletin öncüsü gönderlerde yaşarken
ÖNCÜ ANALARIMIZ, tozlu raflar ardında…
Mülkü onlar korudu, sıcak kürkü biz giydik
Bu bizim ayıbımız, çağdaş yaşam yolunda…

Adı sanı bilinmez nice öncü analar
Unutulmuş, tarihin mahzeni minderinde
Hükümdar Tomris Hatun, at sırtındadır hâlâ
Sâkıt olmuyor cevher, gömülerde yatmakla

İfşâsı teşvik eder, başarıya gençliği
Emekler hakkıyla sahibini bulursa,
Nene Hatun’lar güler, Aziziye Tabya’dan,
Şerife Bacı’yı güneş ısıtır ruhundan…

Milli tarihimizde İLK’e kadem basanı
Tanıması gerekir bu ülkede herkesin
Bayrak elde ateşe koşup atlayan onlar!
Meşale yakmak için ön kıvılcım olanlar
Mânâsı geç bilinen insan dehası onlar
Müfide İlhan onlar, Remziye Hisar onlar…

Aştılar…
Engel, set, bariyer,
Ezâ, cefa nedir ki; düğün, bayram, toy
Can koydular hedefe
Sezgi gücü, silah gücünden yüce…

Karanlık tünellerin içinde sesli, sessiz
Olmazları oldurup, yıktılar engelleri
Bilseniz ne kutsal işler yaptı,
Mübarek öncülerin öpülesi elleri!

Tıkanmış kanalların çile işçisi,
İlim-irfan çınarı Refet Angın’dır onlar
Asra deha doğuran Zübeyde Ana’dır,
Sabiha Gökçen olup, gökleri delendir,
Değeri geç verilen, sanat eseri onlar!

Tanı sen de oku onları ey vatan evladı!
Yâd edilmek onların en büyük hakkı
Okuyun lütfen!
Kimler gelmiş, kimler geçmiş ülkemin tarihinden?
Kemiklerinden evvel, anıları çürümüş bile
Oysa layıktı onlar, baş tacı edilmeye.

Kimi vatan savunmasında fedai
Kimi düşman çizmesi altında mayın
Riyaya bulaşıp, asla olmadılar hain.
Öncü depremdir onlar, kırılma noktasında
Nezahat Onbaşı onlar, henüz oyun çağında…

Kimisi mermi taşıdı kağnısıyla…
Kimisi yara sardı sırtında bebek,
Karnında sancısıyla…
Kara Fatma’lar, Ayşe Kadınlar,
Yavrusu için aslan önüne kendisi atlayanlar !

Bilge, cevval, cesur,
Safiye Ali’dir onlar, şifa dağıtan şelâle
Fırtına gecesinde bile sönmeyen meşâle!
Safiye Hüseyin’dir, Çanakkale’de yara saran
Halide’dir, Ediptir ön saflarda yer alan…
*
“İlimdir en hakiki mürşit” diyerek
Karanlık dehlizlere ışıklar yakan adam
Hak hukuk taksimine, insanca bakan Atam,
Biliyordu ki:

Aydın analı milletin, atisinden korkulmaz
Ne ayağı ne bileği, düşse bile burkulmaz.

Gördüğümüz her şey kadın eseridir” diyerek
Çarpık zihniyet engeline itibar etmeyerek,
Yeryüzünün öznesi kadınlara, kızlara;
Takdim edince “Tevhîd-i Tedrisat” çiçeğini;

Bakın, neler yazdı onlar gurur sayfamıza,
Zirveden gül yağdırdılar vatanımıza!

Haydi şahlan ey Türk Genci!
Tanı, tanıt, örnek al, güç al, ders al anandan
Işık al imkânsızı imkân eden kadından…

***
….Ey kahraman öncü anam!
…….Tozlu rafta yatan cefakâr aziz sılam!
………...İlk aşkım, sırma nakışlım!
……………………..Aç koynunu ben geldim!
…………………………….Bir bilinmez ilden,
………………………………...Uyku seyrinden geldim

Aziz hatırandan af dilemeye,
Affetmesen de, ellerinden öpmeye geldim!

TÜRK’ÜN KAHRAMAN VE ÖNCÜ ANALARI
AZİZ HATIRANIZ ÖNÜNDE SAYGI İLE EĞİLİRİM
YATTIĞINIZ YERLER NUR OLSUN!

(gülce-buluşma tarzıyla yazılmıştır)