Yükü ağır yaşamın, gülü bile dikenli
Örümcekli ağına düşen oluyor deli
İnsan niye delirir? Durup bir düşünmeli
Yaşamın çarkı keskin, akıl koymaz başlarda
Bala biber ekenler tat koymuyor aşlarda

Başlara neler yağar; kar,dolu ya da yağmur
Kimini kış yakarken, kimini yaz dondurur
Tebessümle hıçkırık her an yarışıp durur
Yaralar sarılmazsa mahkumdur sancılara
Sessiz sessiz dökülür gözyaşı acılara

Yağmur eşit yağar da, herkes farklı ıslanır
Dar geçide düşenler yılana da yaslanır
Binbir hal var dünyada, altın bile paslanır
Başımıza ağ ören yaşam zaten çok kısa
Düğümsüz yaşanırdı herkes insaflı olsa

Fukarayı sormayın, yok pişirir her gece
Gariplerin gönlünde hasret şişer gizlice
Kim deli gömleğini, giymek ister ki sizce?
Herkesin derdi farklı, herkes kendince haklı
Empati yapamazsa sığ kalır insan aklı

Üzüm olmadan önce koruktur bütün bağlar
Siyah görünür bazen aka boyansa dağlar
Gülen gözlerin ardı yaş dökmeden de ağlar
İlgisiz ve sevgisiz kalmasın hiçbir insan
Puslu güne uyanır güneşten mahrum olan