YORGUN YILLARIN YILGINLIĞINDA (aliterasyon)
YORGUN YILLARIN YILGINLIĞINDA (aliterasyon)
Yârin yanında yerim yitik, Yalvarsa da yanaşacak yanım yok Yine yalnız ve yüreksiz; yutkunan yek’im Yerim yaban, yurdum yaban, yolum yarınsız. Yağsız yenen yahninin, yavan yoksulluğunda, Yardan yuvarlanan yavruyum; yetim, yuvasız… Yılgın yılların yorgunluğunda, yollar yularsız… Yanıtı yok mudur yüzsüz yaşamın? Yarım yamalak yutkunur… Yazısı yorumsuz..! Yumak yaptım, yurtladığım yolları Yatağım yaş, yıpranmış yün yorganım Yenisi yok, yaması yetmez, Yıldızım, yadellerde yıllanır, yutkunurum yudum yudum Yolunan yüzümü yağmurlarda yıkayıp yudum Yamuk yuvanın yastığını yel yıkarken Yarensiz yokuşlar yükseldikçe yükselir Yılgın yolların yorgunluğunda Yalnızlığın yelesi, yeşerip yeşillenir..! Yârine yakın yürür, yumuşak yüreğimle yanağı yaşlı yüzüm Yukarıda yaşarken yataklık yaptım yeryüzüne Yangınlar, yıkık yerde yönsüz yandı da Yeşile yolcuydum, yönüm yazgıya yenildi Yal yemeye yollanan Yusuf’tum Yar yolunda yolculuğa yüzüm yok idi… Yaşımın yarısı yanık yanım; Yarısı da yıkılacak yakında yar ile yarışmaktan Yabancılaşıyor yavaş yavaş yoldaşım, Yaşlı yanıma yaklaşınca yarınlar; Yaratanın yanında yok mudur yerim? Yâr yanıma yakışmayıp, yüksünürse yükümü, Yıkacaksa yıksın, yetimleşen yoksul yönümü Yâdımda yer yaptı, yârime yakışan yakınlıklar Yeter, yüzü yerde yürümesin yaptığım yanlışlıklar…! O6.07.2012 Asuman Soydan Atasayar |