Kalbim Suya Gül
Kalbim Suya Gül
kalbim suya gül / yüzünü saklama güneşten su ki yetişmek için o yanık toprağa kırk yerinden çatlatırdı kayayı kütükte nüfus memurundan kalma devranın en belirgin kara sayfası gün sıfır / ay sıfır yazılmış el yazması Qeko’nun hanesinde memur bilmez Qeko’yu bilmez kaç mevsim kaç bahar kaç kara gün eder bir yıl bozuktur düzen / başıbozuk sarı mavi baş kandırır durur geceyi / zulmün en koyu adresi gelir ölüye çarpar memurunun kalemi mürekkep dökülür harflerin kuyruğundan dağılır gider kan damlar gibi toprağa sene 1938 / iki yüzden yirmiye düşer Qeko’nun köy hanesi hane başı on can / on fakir insan barınır on kimsesiz / on masum için yollar tutulur önceden geçitlerde karakol / içinden keklik sesleri göğü köreltmiş duman gezinir su kendine ağlar toprak kendine gök boşaltır durur içini / orman yanar can cana taş üstüne yığılır kalır fidan kim arar yakını uzağı / kim bulur nasıl öleni mezar taşı yok başında sürgün üstüne sürgün / acı üstüne acı yürek yüreğe atar durur kalbim tut toprağı / çatlamasın birer birer sel çıkarırken kemiği kemik ki sahipsiz adressiz kırık dökük kör pençelerle aceleden atılmış üst üste gün günü, yıl yılı ezer de geçer acı acıya, hece heceye kaynar da gelir kör zaman ölür insandan önce tank da yenilir toprağa / ordu da kalbim suya gül / yüzünü saklama güneşten güneş ki tek sığınağım evim ilacım var git aya sor yıldızlara / çiseleyip duran yağmura kaç zamandır bu toprak bu su kaç zamandır anası atası Dersim’in büyütür de yad ellere sürgün verir gözünü uçurumlarda genç kızlar sütten kesilip ölen bebeler yollarda arkasında parçalanmış kaç yürek bağrına basılmış kaç tutam saçla ölümle kapatır doğumu hâlâ kaç ölü sırtta kuyuda gözü açık kaç yeni doğmuş bebek, genç yaşlı Munzur’a bakıp ah çekmekte kalbim suya gül / yüzünü saklama güneşten Ercan Cengiz (Toprak Tutsun Külümü) |
Kutlarım seçkiyi
şiir yolunuz açık olsun
Sevgiyle kalın