çelişki
uykusuz kalır sabah, acıma bürünür güneş
alıp giderim bana kalanı sessizliğe hükmeder susuz denizim ucu bucağı hep bahar hangi yöne dönsem zifir yağmur tütmez penceremin soğuk yanına kanarım bir gülüşün ardındaki hüzne her tecelliden çekerim ahı varsın olsun sonu varmı kederimin sefadan yana mahkum ettim bu ömrü bir daha kanmamaya .. canım ne yandı bilemezsin ki sen kendine ağlıyordun ayazken gece tutunmadın kanadımda beyaza bıraktım karanlığın anlamında seni çıkıp gidiyorum gözlerinden bataklığıma atıyorum kör adımları tanımadım say aşkı korkak de gitsin kalbime yeniden yazabilmek için seni her cümlede heceliyorum... AŞKA ECEL FIRSATI karan |
Canımın Nasıl Yandığını Bilemezsin ki...