her hasretin ölüm taşır oldu ömrüme// hasretin sensiz günümde canıma okunan bir seladır özlemin biriktikce sol yanımda bu can hep ahuzardadır // şimdi ruhumu kör karanlık sokaklarıma salıyorum ölüm bir şubat ayazı gibi dolaşıp dururken başımda sensiz tahtası çürümüş bir köşkün izbe harabesiyim anılarımızı dizlerinde uyutup hep akıp gittikce zaman // ve hiç bitmez bir sancıdır bende bu senin hasretlerin özlemlerimle bulandıkca bulanır benim mavi düşlerim // oysaki.... gözlerimden tek bir an düşmezdi o siluetin karanlık sokakların duvarlarında yankılandıkca sözlerin şimdi sureti bozulmuş köhne duvarlardan inmez gözlerim uzaklarda kalan övey bir sevdamıdır senin bu sevmelerin // gectiğin sokaklar bile sus pus olmuş hepsi dargın benimle üstelik hiç eksilmiyor şu hasretin benim kederli ellerimde // paslı hançer misaliydi hep hasretini taşıdım şu bağrımda saymadım ki kaç damla düşürdüm çekipte gittiğin yollarına o aşk dolu sözlerini bir kez daha usulca fısıldasan kulağıma ve bitirsen şu gurbeti zamanı durdurarak dönsen kollarıma // ve hep bir ağıta uyanır oldu sensiz doğan her günüm her hasretin ardında sesizce yaklaşıyor ömrüme şu ölüm // |
yazan kaleminiz susmasın daim olsun...
sevgı ve saygılarımla....