SENSİZ BAHAR HEP HAZAN
Şöyle alıp başımı, çekip gitsem diyorum.
Sorsalar adresimi, ben kendim bilmiyorum. Gece buz, gece ayaz, yürüse ayaklarım Benden geriye kalsa; Feryatlarım, ahlarım… Yürüsem hep altında, sönmeyen yıldızların Türküsünü söylesem, yalnız karanlıkların Ova, vadi, tepeden karlı dağları aşsam Sılaya vardığımda, anamla kucaklaşsam. Hasret ile sarılıp, bir öpsem ellerini Tutabilsem bir kere, saçının tellerini Bağrına bassa beni, bende ona sarılsam Ömür boyu seyretsem, yine de yorulmasam. Taş olan hasretimi, kırsam kuma çevirsem Canımı istese de, al işte senin desem Pınarları kuruyan, o güzel gözlerini Bir duyabilsem yeter, o tatlı sözlerini. Duasız koymuyorum, ben seni mezarında Zalim gurbet olsa da, seninle aramızda Kalmadı hiç takatim, kalmadı tahammüllüm Bu baharda açmadı, ne sümbül, ne de gülüm... Birecik – 30 Ekim 1998 Yüksel Erentürk YILMAZ |
Anneye özlem,
muhteşem bir şiirdi.
Tebrikler ve saygılar Üstadım.