KeLeBeK
Kendini kozasına kapatmış
Orada yaşayan bir tırtıldım ben Düştüm ellerine Kelebek oldum ellerinde Uçtum sevda bahçesinde Çiçeklerine kondum Papatyalarında kalbinin Adım adım yürüdüm Sense bin bir çiçek olup,kendini bana açıyordun Gün boyunca dolaştım,oradan oraya koştum Ah nasıl da bir hoştum Aşkı içtim elinden,sarhoştum Durdum,yürüdüm,koştum Coştum,coştukca coştum Kendimi yüreğinde buldum Akşam oldu birden Bir soğuk rüzgar esiyordu senden Kelebeğin ömrü bitiyordu Geldi son bir umutla,yüreğine kondu Yüreğinde sevda solmuş ses çıkmıyordu Kelebek ağlıyor,can çekişiyordu Sevdasına sarıldı,ölmek istemiyordu Umutla yüregine sarılıyordu Hic duymadın sesimi,arkanı dönüp gidiverdin Sanki tüm çiçekleri Yüreğime seren sen degildin Son bir çabayla kelebek Sevdiğini söyledi isteyerek Sen yine aldırmadın Kelebek öldü bir başına,can çekişerek MıSRa |