korkularım yersiz değilmiş, açıklanınca şair tarafından şiiri bir de o cepheden okumanın hazzını yaşattığınız için sağolun, dua ile.....

öncelikle hoş geldiniz.
yorumunuzu bi kaç kez okudum.
bazı bölümleri hariç doru tesbitleriniz vardı bunu yansıtabildiğim için mutlu oldum.
birincii bölümdeki tesbitiniz için şunu ifade edeyim ki.
Ben sevdaların firakında yudumladım acıyı
Bulutların ağladığı mevsimlerden düşüyorum
Sevgiye ihanetlerin asi doruklarına…

burada kendine güvenden ziyade yaşadnılan hayal kırklığını ve kimseye gereğinden fazla güven duymamk gerektiğini vurgulamak istedim aslın.
sevgiker vardır en kıymetlinizdir tarihe fuzulinin dediğini aksine eski sevdaların yaşadığı o asil o herşeye değer sevdalar. ve ufacık bir sarsıntı geçirse bu depremi kaldrıamaz yürek.
o yüzdendir ki sevdaya asidir doruklardadır verilen değerin yerle bir olmasıdır. burda anlatılmak istene duygu.


Alnımın nura hasret ızdırabını
İlmek ilmek işliyorum senden kalan yadigâra
Bir neyin iniltisinde
Ebu Bekir(r.a) misali geceler giydiriyorum
Mahcup edalı günahlarıma
Sırf senin ellerin değdi diye
Hiç çekmiyorum ellerimi
Siması seni andıran seccademden
Bir tek o anlıyor beni…

bu bölüme gelince biraz yaklaşmışsınız aslında. güzel tebitleriniz vardı yine.
ama bu bölümün yansıtmak istediğii asıl nokta hz ebu bekir misali

İlahi, sen beni benden daha iyi bilirsin! Bende kendimi beni övenlerden daha iyi bilirim. Onların bende bulunduğunu sandıkları iyilikleri sen bana ihsan et ve bilmedikleri kötülüklerimi de ört gecenin gündüzü örttüğü gibi , bağışla! Hakkımda söylenen şeylerle beni günahlandırma! ''

yani geceni gündüzü örttüğü gibi günahlarımı ört. ve akabinde de aldığı en güzel hediyenin tek hatıranın önemi ne denli kıymatli olduğu seccadenin hikmetni anlatıyor yani. bu da özelimde kalsın isterim ki aslında şiirlerimini hikayesini açıkmalam istemem okuycu kendinden ne buluyorsa odur benim için:)

Nefessiz kaldım hicranın ağaran günlerinde
Ruhumda alıngan fırtınalar
Tutundum eteklerine
Nereye savurursa savursun yetimliğimi
Affı yasakladı kırgın yüreğim
İsmini düşürmediğim dilime.
Bin ah etsem de duymaz ki vefamı
Kar yağdı bu aşkın haziranına.
Bak güneşi getirdim mısralarıma
Sen üşüme…

bu bölüme gelince yine yerinde tesbitlerle irdelemişsiniz.yalnız buradaki yetimlik babayı ifadeden ziyade şiirn içinde gizlenmiş başka bir yetimlik yani en kıymetlisi en değerlisi onun içn özel bir yeri olan varlığı elinden alınmış bir ruh halini yansıtıyordu.

Hayalin sislerin mateminde kayboluyor
Gölgemi bile bulamıyorum
Yitip gidiyor ansızın
Geçmişin fotoğrafından düşen son damla
Umut ediyorum çizdiğim her karede
Yorgun dallarından topluyorum
Dileklerimin…


**Hayal meyal gibi , sislerin içinde kaybolan bir sevda öyle ki bu sevda benim cismimi bile yok etti, bundan dolyıdır ki gölgem yok, ya da ışığim sendin işik olmadığı için gölgem yok, hangisini anlamamız gerek acaba? Bu yorgunluğum içinde sadece dileklerim kaldı...

burda sayın ki sizin her an yanınızda olan tıpkı gölgeniz gibi her an desteğiniz olan bir sevdayı anlatıyordu artık ne o gölgenin kıymati var ne de hüznün matemin..sen kıymetini bilmedikten sonra .. diyor şir.

bu pamuk şekerini de ayrı bir anısı hikayesi var tabi . o da şairinde kalsın derim:)

kısaa güzel tesbitleri vardı kaleminizin . bir okur olark şiire bu denli araştırmacı bir gözle bakabilmek de ayrı bir yetenek olsa gerek.
nasılsa her şirin birmuhatabı vardır sanırım bu hikayeleri de o anlr ancak:)

şunu hep savunurum ki şair empati kurabilen sadece kendi yaşadıklarını değil yalanılanları da yazabilen bir gönül işçisidir.
tekrar teşekkür ederim saygılarmı sunarım