GİDİYORSUNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın canım kardeşime[
Yine vedayı kuşandı zaman
Gidiyorsun mahkûmusun gurbetin Gözlerinin mavisi dökülürken gözyaşlarıma Hüznü demledi iç çekti denizler Sus/tum Kurumuş dudaklarımda adın Senden yadigâr öylesi buruk Tarifi yoktu bu sızının Umudun rengine boyandı vuslat Yalnızlık süzüldü gökyüzünden Ağladı mürekkep Miadı doldu senli günlerin… Gidiyorsun Ayak izlerini bırakıp bu şehre Sensizliğim doluyor hoyratça Fırtınalar kopuyor yüreğimde Titreyen ellerini ısıtıyorum saklımda Anılar göçüyor son trenden Çocukluğumuzun gülüşünü dolduruyorum Mevsimlere… Sen bilmiyorsun… Züleyha Özbay Bilgiç/Kütahya Temmuz 2012 |