sensiz ben ve İstanbul..........İstanbul’un sokakları sensizken öyle yabancılar ki bana cancızım...... koyboluyorum; gecenin tenha sessizliğinde.................... Eminönü iskelesinde yürüyorum hava sisli ve çoğuk bir de burnumun direğini sızlatan hicran kokusu var ortalıklarda..................... dinmeyen yağmura yıkıp geçen rüzgâra seni soruyorum acem gördün mü cancızımı? vakit; üşüten ocak günlerinde karla karışık acı yağacak İstanbula Marmara hep çalkantılı olacak ne evlerin ışıkları yanacak ne de caddelerde lâmbalar zifiri karanlığın koynunda güzelim şehrim............... nereye gitsem havadaki hicran kokusunu duyuyorum çicekleri alıyorum ellerime kokusunu içine çekiyorum nafile! silinmiş çiceklerin kokusu................... ruhum; komadaki hasta misali kalb atışlarımdan başka tık yok uyanılmayan uykulara dalıp uyuyan güzel oluyorum.............................. koskocaman kara kanatlı kuş yüreğime çörekleniyor yoruluyorum kovalamaktan cancızım.......... İstanbulda hicran hüküm sürer nasıl da ağır ve pişkin............................ Ay ışığında aydınlanmış Boğaz’ın tadı/tuzu bile yok sakince öyle tutuyor......................... Ortaköy; kanattığın gönül acıma deniz tuzu basmakta..................... Pendik; koyup bıraktığın acını silmeye çalışıyor................ Sonra Haliç’i bir rüzgâr çarpıyor serinletmeye çalışıyor beni ve İstanbulu buram buram yosun kokusu sarıyor etrafı............. Hicranla ölüm kaderdaşlar............. Büyük Ada ölümün sessizliğinde........ ne ben cesaret edebiliyorum ne hicranın cesareti var konuşmaya................. ben ; sensizlikle savaşıyorum İstanbul; sessizlikle savaşıyor artık................... sözleri hapsediyorum vuslata yükledik ne varsa senden kalan hicran bu kadar yıkıcıymış meğer.............. hangi yürek dayanır ki buna? bir gün pes edecek ruhum vefalı? yüreği örselen nafile.................... yere göğe sığdıramadım özlem Mâşuğun yaktığı yürekle külleniyor............. kahredici hicran git artık! gitte dönsün cancızım....................... Ey Mâşuğum! bak yaşayamıyorum sensiz kimseyi koyamadım yerine hiç kimse sen değil vefalı........ şu küçük yüreğe koskaca ve derin bir yara açıp gittin içimde seni yaşatamıyorum hem yaram hem yara bantımsın vefalım 03/01/2011 gordion |
tebrikler
saygılarımla
karan