Bir hülya’ya d/alsam

Masa/l altında sema nazlanarak düşer k/oynuna

Bülbül s/ezginde y/anar

Y/el susar k/okuna

Toprak ana ç/oğulluğundayken erik dalında s/açılıyorum

R/ahmetin yağsa ikra/mın s/on demliğine

N/utkum t/utulur,

K/ulağını kapıda bekleten turluğumun Musalığında;

Mazot tüküren gemiler şimdi bebek gözlerim

Dibi tutmuş üçüncü tek/illerinde perdelenir, şehir.

Köşe kapmaca oynayan duvar yalnızlığı

Darağaçlığın rahibeliğinde İo,

Boğazın boşuna öküz geçidi değil İstanbul!

Sen anla, beni yoksun dudaklarımda !

Y/itip giden ucu ateşe verilmiş kağıt vapurlar

Satır satır yarım k/alan cümleyim Yusuf şivende.

Geçikmişliğim kör dibliğinde susma orucu

K/adını mühürlesem Hemoros’un bronzuyla

S/on y/akımlık şakağımdaki zaman

Müstecir g/ayırlık bizimkisi dedi k/adın, adama.

İnce tesbih taneleri savruntusunda gelirim ayak ucuna adam.

Aitliğim Kenanlaşır

Gülüşün ki

Güneşim d/oldurdu odacıklarıma.

Gözlerin ;

Ateşim b/oldurdu üşüyen tenime

Y/okluğunu sorma k/adın, bana!

Gordion

27/02/2017