Göky/üzümHasretinin irin s/arısı Paris’in dudaklarına d/eğdi S/özümün büyüklüğü , S/oluğumun telaşı Bülbül tevfik gülünü k/oklar Ah k/adın! Mihraba benzeyen k/aşını secde eder dururum. K/ulak k/abartıyor, f/asık! T/estim kırıldı ; Ece/l t/eri kusar. B/ahtının cilvesi y/adına nakış b/ezer Şimdi ayrılık mürted! Gönül aynasını cilalayan z/aman D/emirliğinde iki zülfüne k/esirlenirim dedi; ada/m İşret bahçem, Domurcuk havletlim! Ihsan; yokluk saltanatında Mülazemette’dir ; bir b/atımlık şarap kendi küpünde boğulmaya.... Gordion 15/09/2017 |