FrezyaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ..
sana gidiyorum aç kapını.. ... Bir yaz sabahı Dirilip bir gecenin içinden Sana geldiğimiz Cenin böyle Kaçıp Cennetten dört nala Uyduğumuz bir düş peşi Mesela deniz ötesi sen Mesela yogun bir taka ben Sonra buluşup bir kıyıda İzlerken med ceziri Uyuya kaldık Bir deniz anası kucağı Üşüyorsun Tut ellerimi Ölelim Dokunup bir rüzgarın sırtına Kendime çevirdim ilk kez Dayanıp sırtına bir bıçağın Seni anlattım uzun uzun Ne dediğimi düşünmeden Dedim ki aşk Dedim ki hayal Haydi tamamla işte neyse eksiğim Duydun mu beni Frezya Sana gelişimdir sadece bu satırlar Bakma şair olmaz benden Git durma Kalırsan ölürüz.. Sen hiç olmadın aslında Bir hayal bir düş bir film Kapalıyken bütün kapıların Beni unutup bir rüyada Seni öptük seninle Ve uyandın bir sabah Ben yoktum Seni ben öldürdüm Yorgun açarken Frezya Sen hiç bilmedin.. Bir ikindi zamanıydı Ceset tabut ve Tanrı Ben cesede benzemiştim Sen toprakken henüz Bir masal bitmişti Beni gömerlerken senin yanına Gitme diye sarılmıştım nefesine Ve sonra bir sabah Seni görmüştüm orada Siyah bir musalla Senin içinde öldük biz Hakkını helal et Frezya |
Bir hayal bir düş bir film
Kapalıyken bütün kapıların
Beni unutup bir rüyada
Seni öptük seninle
Ve uyandın bir sabah
Ben yoktum
Seni ben öldürdüm
Yorgun açarken Frezya
Sen hiç bilmedin..
Şair, hayali yaratmış önce, şekil vermiş, duygu vermiş
sonra ölüm nedense şiire ölüm yakışmamış belki canlı olmadığı içindir.
Çünkü ölümü her canlı tadacaktır.
saygılar