Mor çatı altında hayallere dalarım sözünüz Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı'nı çağrıştırdı bana. Sözlerinizin bağlantısı olduğunu sanıyorum?!
Ve izninizle bu konuda içimi dökmek isterim sayfanızda...
Mutlak etrafımızda, ailede, şurda burda orası burası morarmış halde olanları yahut işe gelen arkadaşlarımızı görmüşüzdür. Sakarlıkla, çarpmayla, düşmeyle vs. gibi sebeplerden olduklarını söylerler. Yapanın suçunu örterler bir şekilde. Sanki suçlu kendileriymiş gibi? Utanırlar, çekinirler. Sakar olduğuna inanmakla üstesinden gelemeyiz bu toplum sorununun.

Mor Çatı yıllardır şiddet gören kadınları(mızı)n farkına varmamızı sağlamaya çalışıyor bence.

Şiddet görenlerin sığınabileceği çatılar kurmaya ve o çatılar altında bizim suratını kapıya çarptığını söylediğinde inandığımız kadınları onarmaya çalışıyor.
Naçizane fikrim; kesinlikle desteğe ihtiyaçları var. Şiddet gören kadınların da Mor Çatı’nın da...

Belki ayrılacak küçük bir meblağ bir çok insanın yüreğini onaracak. Derde deva olacak. Kuru kuru kınamak yerine birşeyler yapılmalı. Yapmalıyız. Mesela ilk aklıma gelen; Bir cenazeye çelenk gönderileceğine bağışta bulunulabilir. Çoğalır fikirler... Yeter ki istenilsin yeter ki gayret edilsin, yeter ki toplum yaralarına duyarlı olunsun, el uzatılsın diye düşünüyorum.

Sayın Şaire(miz) yüreğiniz/kaleminiz daim olsun.
Kutluyorum can-ı gönülden duyarlı yüreğinizi.

Saygı ve sevgilerimle...