KÖR AKŞAMIN BİRİNDE" Doğar, batar yeşilliklerde can; güneş gibi" O can ki, sırasında harikalar yaratan insan, Sırasında her olumsuzluğun odağında olan, Sırasında solgun yüzleri güldüren Tüm iyilik ve kötülükleri gergefinde işleyen Her şeyde, her anda devinip yaşayan Her sabah güneş gibi doğan, Kör akşamın birinde, yitip yok olan insan. Mekan ve zamanları hatırladıkça, Hep insan gelir gözlerimin önüne. Niçin yaratıldığını düşündükçe nimetlerin, Umarım bağışlar beni her hikmetin sahibi Ne yana baksam, neyi düşünsem! Gecelerin karanlığını, gündüzlerin aydınlığını, Hiç olmazsa bunu bilseydi, bunu düşünseydi derim; Yaratılışının hikmetini belki biraz anlardı insan. Dağların, meraların, sakini olsun; Kurtlar, kuşlar, yaban hayvanları Yalnız kalmasın! başaklar onsuz sararmasın, Yemiş yüklü dallar, hep onun varlığından yararlansın, Şaşkın su tavuklarının ve de sazan balıklarının Korkudan ve yalnızlıkta ödleri patlamasın Bekçiliklerini yapsın diye yaratılmadı insan!... Kemal Polat |
dolaşırken buna denk geldim tamda basmışım...