3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1251
Okunma
seni gömdüğüm yerdi
döndüğün,
karabasan gecelerinin sondan bir öncesiydi
rayından çıkan tren gibi tiz bir çığlık sardı bedenimi
sensizliğimde ezildim,
uçurumundan atladım
orta yerine hayatın
bir başımalığıma
çakıldım…
geldin ,
ölü bir sevda yazıyordu
aşkın kefeninde…
kazıdım düşlerin toprağını yüzünden
avuçlarımda çürümüş geçmişin izleri
tırnak diplerimde unutulmuş sızılar...
dokundum yüzüne
gülümsedin,
parmak uclarımdan döküldü tenin
tenimden sen,
sonra titredi sessizlik
düştü ellerim…
gözlerin yine sıcak yine sarılma kıvamındaydı
öylesine özlem birikmiş ki
yokluğunun açtığı çukura
uzandım,
gölgelerimize düştük
yan yana…
bir nefes mi
bin nefret mi
yüreğin müebbetine derin gömdüğüm…
içim de sen
içim
hep
sen…
sen,
öldüğüm...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz