2
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
292
Okunma
insan en çok kendi ile savaşır
bazen kalbi yenik düşer
bazen de aklı
galip gelen taraf hiç mutlu olmaz...
gözlerinin kırık çerçevesine yerleşmiş iki nemli bulut
düştü düşecek yağmur
sevmelerine muhtaç toprağın,çiçekli bir sabahında güneşin
hasretin yolculuğuna adanmış bir gülüşün
kıymetini bilmeyen bir mevsim yağmalaması bu özlem...
kurtar beni ayrılıklardan
saatlerin esaretinde günler, aylar yıllar eridi bir bir gitti
hep bir matem zamanıydı üzerimize düşen gölgelerin varlığı
söküp atamadık yoksul cümlelerin kitlediği prangaları dilimizden
herkes kadardı sevmelerimiz ,bir de yumruk irisi yüreğe yaslanan
çaresiz sessizliğimiz...
kurtar beni susmalardan
sordum ona buna, nereye sığınır kuşlar , amansız fırtınalarda
ben, kanatlarını kaybeden mavi güvercin,
denizlerin kaybolduğu umutlarda dağılmış
korkuyu örttüm rüyalarımın üzerine
sığındığım düşlerin çatı aralarında kaybolmuş mısralarca
çığırdım,çırpındım, sesim kayıp...
çıkar beni karanlıklardan
karşı dağlarda kar var, nefesime dokunan şarkıların buz kesiği acıtıyor
yaralarımdan şiirler sarıyorum kalemimin ucuna
bükülüyor harflerin içinde saklanan ,ağır ağır yakıyor
ateşin tavından çalınmış bir cümlenin hatırası
parmak uçlarında biriken susmaların bedelini soruyor kalbim...
kurtar beni sorgulardan
sokağın son dönemecine bu koşu, uzağın bitmeyen yollarında kaybolan
göğünde sönmeyen yıldızlara durmadan yol arıyor ömrüm
neresi sonsuzluk?
neresi yalnızlık ?
kaderin kedere takılan kırbacından korkmayan herkes alır payını
soluğunda zehir zıkkım hayaller bir bir boğulurken
ölümlü bedeninde sadece "sevmekse" aslolan
kurtar beni bu sonsuz infazlardan...
YILDIZ