YI/KI/LDIMDeli kanımın coştuğu çağımdı Dünyayı ben yarattım der gibiydim Dağlar benimdi, ovalar cirit attığım yer Ak küheylan yelesiydi arzularım Dörtnala koşardı duygularım Acı bilmezdi toynaklarım Zamanı yakalayacağım sanırdım. Beyhûde. Keremin aslısına sevdâsıydı duygularım Ya kerem olmalıydım dillerde Ya verem olmalıydım çöllerde Dilden dile anlatılıp tarih olmalıydım Her sevdâ bende düğümlenir gibiydi Ben öyle sanırdım Hayâl Ahh! Gençliğim Arda kıyılarında geçerdi hülyalarım Ay’ı yakalayacağım sanırdım Yanıldım. Hayâle sürüklenmişim Soğuk - sıcak nedir bilmeden Ne yandığımı anladım Ne üşüdüğümü Hoyrat yellerle diyar, diyar dolaştım Kerem olup Aslıyı bulurum sandım Oysa Sen hiç Aslı olmadın ki Deli divâne geçti yıllarım Kaybettim. Toplasam çıkarsam yine Elde var sıfır Bölsem çıkarsam farksız Avuçlarım yine bom boş Kaç Çentik attım hayata saymadım Hani izlerim, şimdi nerede ? Son/uç/suz Kim hatırlar ki seni ey divâne Bırak inadı artık Çektiğin yeter gayrı Etsem duâ üstüne duâ Rabbim geri verir mi giden yıllarımı Hâşâ Geçen geçmiş giden gelmez nâfile Deli kanımın coştuğu zamanda Duygularımın rahvan çağında Apansız geçti yaşım, geldi sonum Yı/kı/ldım artık Süleyman KARACABEY |