Karakışın ortasıydı o gün
Dışarıda soğuk azgın alabildiğince
Buz tutarken iliklerim
Sıcak bir tebessümdü yüreğimi ısıtan
Bir çift ela gözden bakan mahurluktu
Mutluluk muştusu gibi gönlüme konan
Ne soğuk umurumdaydı ne de karakış
Her şey öyle güzel başlamış tı ki
Yalansız, riyasız ve içten
Bir baharın ayak sesleriydi sanki
Yüz yüze geldiğimiz o an

Yılın son gününe tarih düşürdük
Birlikte bir tarihi de bitirdik
Esti yıllar yılı aşka koşan rüzgarlar
Umutlarımız yaprak misali savruldu durdu
Kah uzaklığına ağladım habersiz
Kah yandım içime düşürdüğün alevinle
Senden mutluluğun çağrısını duyduğumdan bu yana
Arsız acılara gebe kaldı düşüncelerim
Yeni bir hayatın ayak sesleriydi adımlarım
Ve bir tarihin başlangıcıydı o an.

Sevmek büyük günah mıydı yoksa
Bilmem neyin keffaretiydi ya da sevap mıydı
Ne bunları düşündüm ne de hesabını yaptım
Seni apansız sevdiğim zamanda
Çıkarcı değildi duygularım
Duru bir Irmağın en duru sularıydı sanki
Oysa sen….
Gönül denizime köpük köpük akan sevdaydın
Dilimde türkü, özümde şiir di adın.

Çetelesini tutmadım
Yıllar yılı kaç cümle kurdum sana özge
Kaç şiir yazdımsa hep adın içinde güfte
Yüreğimin koruyla kaç gece sabaha yandım
Üzülme diye halimi anlatamadım
Ağıtlarıma eş oldu çiseleyen göz yaşım
Ahh aşkına diktiğim gonca gülleri
Akıttığım damlalarımla suladım, yine sana anlatamadım.

Kaç zaman, kaç mevsim, kaç yıl oldu
Umudu geçen ömrüme hep yorgan yaptım
Yıldızlara sarıldım rüzgarla avundun uyudum
Nefesim sen oldun saçlarını okşadım, avundum
Soludum kokladım , kokladım soludum uzun uzun
Sensiz geçen zamanı hiç yaşadım saymadım
Üzülmeyesin diye sana anlatamadım.

Ya şimdi. Yapayalnız bıraktın beni
Bumuydu kutsal aşkın bedeli
Yok saydın beni, sesini duyurmaz oldun
Tüm kapıları yüzüme kapadın
Yanımda olmayı yoksa ar mı saydın.

Bekleme, teşekkür etmeyeceğim
Eline sağlık mı asla demeyeceğim
Beni benimle baş başa bıraktın ya
Sonrası mı, sonrası… seni sevindirmeyeceğim
Bırak orası bana özel saklansın
Hüzünlü yirmi üç nisan günü yanıma kar kalsın
Çocuklar bayram ederken gün boyu
Matemi yaşattın ey sevgili
Ahdimize sadık kalmadın.
Dokunma , dokunma da çocuklar şenlensin
Bırak, bırak içimdeki depremler canımı alsın
Nice kahkahalarını bırak bana hiç değilse içimi yaksın
Ne söz kar eyler nede çaresiz feryadım
Seni sana bıraktım , demek ki artık değilim sana lazım.
Anladım ki bunca yıl senin için sadece masaldım.

Süleyman KARACABEY