korktuğumdan değil ama ölüm hiçbiryerde güzel değil:((

masanın üstündeki somun ekmeğini bakkaldan getiren giderse insanın içine yılan gibi girer yanlızlık yaşlılık, birde serde şairlik varsa,

ama ölüm fikrinin hiç yakışmadığı bir şair.. çünkü umutsuzluk yasak, yılgın türküler söylemekte,

Bazen,
aklımı başımdan alıyor
ölüm kokusu…

Ateş tuğlalarına saklanmış...
Sarı boyalar kadar ince
sıvaların çatlaklarından sızarak
bekliyor sıramı
sağ olanı istiyor ille de…

......................................

bilinirmi kimbilir ne zaman düşecek ensemizden yüreğimize..ya bir gece vakti ayazında olacak..yardan uzak ellerde..yada bir güneş gibi dogacak ölüm hissemize ..tebrık ederım arkadaşım saygımla....

kim bilir ölüm ne zaman nasıl karşılar bizi

ölüm şiirleri ürkütür beni

adı gibi ürkerim

bizler gider şiirler, yazılanlar burada kalır

yüreğinize selam olsun şair.

uzun ömürler.

Aran Hanım ölüm konusunda çok şiir yazdım. Şiir kitabımın içinde en az 20 adet vardır.Hatta şiir kitabımın ismi de Girdaptaki Çiçek ölüm teması üzerine. Ölüm her an düşünce ya da duygu olarak içimizde hakkında şiir yazmaya da gerek yok. Ben ölüm hakkında Mevlana gibi yani Şeb-i Arus ya da Yahya Kemal gibi yani asude ülke diye düşünmenin daha isabetli olacağını düşünüyorum. Şiiriniz güzeldi elinize ve gönlünüze sağlık. Özellikle Ateş tuğlalarına saklanmış...Sarı boyalar kadar ince teşbihi hoştu. Topraktır bedenimiz. Onu ima etmişsiniz sanırım. Selamlar

Bazen,
aklımı başımdan alıyor
ölüm kokusu…

Tebrik ediyorum sairim güzel Ama çaresiz ölüm var.sadece ihtiyarlıkla ölüme çare yok hazırlıklı olmamız gerek Peyğamber efendimizin bir hadisi şerifinde diyorki Ana rahminden geldik dünya denilen pazara iki metre kefen aldık döndük mezara onun dünya meşakkatine kapılmadan yaşamak daha güzel olur sanıyorum.saygılarımla

Ölümü beklemek ölmeten daha zordur, Ölmeden, keşkelerimzi çoğaltmadan yaşayabimenin hazı ise doyumsuzdur....
Tebrikler
c.d.

celal demir tarafından 12/30/2010 1:21:13 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ölümün gözleri bazen düşer üzerimize yalnızlığa doğru yol alırken ..çocuklar büyürken ..sıranın yaklaştığını düşünürüz besbelli vakitsiz zamansız..giden dönecek belki göremeyecektir...
yalnızlığın refakatçisi tükeniş galiba...yüreğinize sağlık çok güzel bir anlatımla yalnızlık ve ölüm resmedilmiş...sevgiler saygılar...

" Sanatçıların ölümü bir ışığın sönmesi gibidir...Asıl aydınlığı yeni doğan günle başlar ve hep ışıldar." diye düşünüyorum. Bu nedenle şiirde ölüm aydınlığı çağrıştırır hep, saygılarımla...

Namık Kemal Ülkü

nasılda guzel anlatmıssın ölümü. beklemedeyız ne zaman nereden gelecegı bellı olmadan hep beklıyoruz...

cok begendım. hem anlatımını hem konusunu hemde öyküsünü..

sevgım kucak dolusu

ölüm ile koku kavarmaları arasındaki bağ aslına bakarsanız bir tezat ilişki.Ölüm teknik olarak yok olmak.birdaha görememek duyamamak dokunamamk ve koklayamamak kısacası beş duyyu kaybetmek.bunun bir duyu ile ifade edilmsi sadece bir düzine boyanın sanat çıkar umuduyla tuale boca edilmesinden başka bişey değil.ayrıca ölüm korkusu herkezin hissedeceği bir boyutta yansıtılmış.farklı bişey yok.emeğinize sağlık yinede...

daha önce bu sayfaya neden uğramadım diye kendi adıma üzüldüm

çok güzel duru bir anlatım, naif ve hassas, korkunun tüm kırılganlığı üstünde dizelerin

''var git ülüm bir zamanda yine gel ''

çok beğendim tebrik ederim

Ahkâm ve tenkitler barındıran cümleler kuracak değilim. Kalıpların duyguları körelttiğine inandığım dan mıdır ? bilinmez tarzınızı kendime yakın hissettim. Faniliğimizi fikir de sabitlemek yetmiyor zikretmekte gerekli, yaptığınız gibi. Sıramı bekliyorum, fazla gecikmez umarım. Yüreğinize sağlık "laf olsun diye değil"

Gurbette bir kızım var yaklaşık iki yıldır görmüyorum! Nedense hasta olduğumda onu düşledim sürekli.
Bir an o duygulara yöneldim. Bana çok şey anlattı kelimeleriniz. Tebrik ediyorum.

kuvvetli bir kalem ASRAN!

şiirlerin içine girmek bazen kolay olmuyor. eleştirileri ve yorumları okuyarak başlıyorum ben hep okumaya. eskiden kalma bir alışkanlık. sınav sorularını da önce cevapları okuyarak karşılardım. neyse...

şiire biçim ve don kesme çabası, iyi kötü yazma gayreti içinde olan herkesin; bilerek ya da bilmeyerek yaptığı bir genellemedir. büyük bir zat yorumunda buyurmuş ki " şiir az lafla çok şey anlatmak değil midir?" cümleyi okuyunca bir hayli güldüm.

ayinesi iştir kişinin söze bakılmaz lafına atıfla hemen yorumcunun sayfalarına baktım. öyle kısalardı ki okumaktan yoracak kadardılar. lütfen yanlış anlaşılmasın. bu konu ettiğim şey karşı çıkış ya da ASRAN gibi bir şairi savunmak değildir.

serbest şiirlerin büyük ustaları da uzun uzun yazmışlardır. can yücel, nazım hikmet, atilla ilhan gibi... özellikle can yücel şiirlerinde bazen daral gelir bana. yeter be adam derim içimden. üstelik o derece de nesire yakındır.

uzuuuun uzuuunnn meramını anlatma yolunu seçen ama benzer çalışmalara, "aslında şiir az lafa çok şey anlatmaktır" şartlamasını yorum diye dayatan kendisi de en az bizim kadar amatör olan arkadaşlarıma üzülüyorum. elbette fikir beyan edilsin eleştiri varsa bize bilgi verilsin diye buralara çalışmalarımızı asıp, acı söyleyen dostlar bekliyoruz. ama bunun da bir kıstası olmalı. kendisi tayyör giyen bir hanımın bana da ekose etek dayatmasını pek şık karşılamıyorum açıkçası.

Asran benim tanıdığım en iyi kadın şairlerden biridir. her bir dizesi, tek başına anlamlı ve bir bütün içinde görmek istersek de bütünü oluşturan omurgası sağlam anlatının bireyleridir. başta da dediğim gibi bazen şiirlereortak olamayız okuyucu olarak. bu o anki anbiansla, ortamla ve duygusal bakışımızla alakalıdır. bize şairin amaçladığı etkiyi verememiş olması onu kötü şiir yapmaz.

severek ve beğenerek okuyorum şiirleri.

bu şiir için de ben ilk bölümde işini bitiren şairenin, ikinci bölümdeki çıkarımsamaları adrese teslim gönderdiğini düşünerek şöyle demek istiyorum..

ölüm hepimizin başında yeterki mirasımız adımız olsun!


saygılarımı sunuyorum

Gerçeği hissetmiş hakikate erişmiş. Boş beleş olan fanilikten arınmış ebedi saadete yelken açmış bir "Ruh"... Ahir ve Akibetin Hayr olsun.! _içtenlikle_

Dünden işaret koyduğum ilgi çekici bir şiirdi bu...

Şair iki ye bölmüş şiiri!



Bazen,*****
aklımı başımdan alıyor
ölüm kokusu…

Ateş tuğlalarına saklanmış...
Sarı boyalar kadar ince
sıvaların çatlaklarından sızarak
bekliyor sıramı
sağ olanı istiyor ille de…

Ayna oluyor ya hani pencere
gece sır diye ardına gizlenince
Korkumu seyrediyorum
karanlık yutuverecek mübarek
zifir uykusuzluğumun birinde



burası birinci bölüm... ve müthiş bir anlatım dili.hiç abartısız ağzım açık kaldı...
bu nasıl bir korku anlatımıdır böyle...

bekliyor sıramı
sağ olanı istiyor ille de..

çok iyi bir anlatı bu.O kadar derin ve o kadar oturmuş yerine..fevkalade
devam bölümü de çok üst düzey;

Ayna oluyor ya hani pencere****
gece sır diye ardına gizlenince
Korkumu seyrediyorum
karanlık yutuverecek mübarek
zifir uykusuzluğumun birinde

kesinlikle her bir dize çok büyük.yorganın altında korkar bir ruh hissediyor insan
ve sanki ayaklarını çekiyor içeri... Şahane


ve ikinci bölüm;

büyük bir keyifle hazırlandım. dedim ki içimden bir şahesere giden
bir yoldasın kesin!

fakat öyle olmadı. Sanki bunu başka biri yazmış ve eklemiş geldi. Ya da şair
affetsin; birinci bölümle bunu bir ay arayla yazmış..

Ha bu demek değil ki duygu aktarımı kötüdür.Değil. Ama ilk bölümdeki
o müthiş şiirsellik düşüvermiş nedense.


ama final toplamış, yetişmiş imdadına..


Kim bilir kimden evvel****
kim bilir hangi mevsim
ikindiden önce, öğleden sonra
belki senli belki kimsesiz
söker alır boğazımdan
son nefesi, hayat bitince…

üst üste iki kim bilir dışında ahengi ve dokusu yine hayli güçlü
bir anlatım... ama yine affetsin şair

son nefesi , hayat bitince

burası hem şiirselliği bozmuş hem anlamı ki; zaten son nefes denilmiş
hayat bitince! buna bir pekiştirme belirtme gerektirmezdi bana göre...


ilk bölümü çok çok iyi bir şiirdi.Sayın şair bunu biraz daha düzenlerse
ikinci bölümün başı özellikle, çok eminim ki bir literatür şiiri olarak
yerini alır ...


Böylesi bir tada ortak ettiğiniz için, size iki vakit arası değil! daimi şükran borçluyuz sayın ASRAN

Şiirde bir dizemiz alttaki dizenin devamıysa, büyük harfle başlamayalım artık..
Şiirin tınısı öyle güzel ki okurken duraksatıyor okuyucu, böyle bir tehlikeyle karşı karşıya kalıyor okuyan..

Dizeler arası yolculuğunuzda böyle bir tarz varsa, böyle bir dizimi benimsemişsek, büyük harfleri küçülterek sıkıntıyı ortadan kaldırıyoruz.


Bir örnekleme ile belirtirsek;

"Sıvaların çatlaklarından sızarak, bekliyor sıramı
Sağ olanı istiyor ille de…"

"sıvaların çatlaklarından sızarak
bekliyor sıramı
sağ olanı istiyor ille de…"

"Sıvaların çatlaklarından sızarak-
bekliyor sıramı
Sağ olanı istiyor ille de…"


Zaman belirten güzel bir imge çalışması bu; "İkindiden önce, öğleden sonra"
Kutlarım.

Ama gurbette ama yanımızda, yeterki oğullar kızlar sağ olsun da bizi kim beklerse beklesin...

Yine güzel bir şiirle düştük sayfanıza...

Sabah sabah belki düşünmem, belki de hiç düşünmemem gereken şeyleri düşündürdü şiir.

En hazır anımızda gelsin ölüm...

Sevgilerimle.

ölüm kokusu...

güzel bir imge...

tuğlaların arasına gizlenmiş bekliyor sırasını..
ve candan çok seviline duyulan/-duyulacak-/ özlem ve merak aslında ölümün işini kolaylaştırıyor../-kolaylaştıracak-/


ve daha sayabileceğim pek çok dizeyi okurken bir yandan şiir zihnimde belirdi..
Severim böyle içinde can olan şiirleri.

Ölüm kokusu, gerçeği ve de elbet kendisi aslında bize ne kadar çok siyahı çağrıştırır değil mi?

Ama bu şiirde ölüm pembe giyinmiş ve renk renk evlerle cıvıl cıvıl bir "yaşam" içinde
ve o renklerin arasında bekliyor sırasını.

"Ateş tuğlalarına saklanmış...
Sarı boyalar kadar ince"

Tezatlığın uyu mu..Çok zekice...

Şiir çok güzel sevgili asran..

Tebrik ederim

gülümseyen yüze
"ölüm" şiiri yakışmamış :)

ama hepimizi bekleyen " son"

şiirlerin her kesinden çok farklı bir tadı var,
belki de bana öyle :)
ilk kaydolduğum yıl da sıcaklık hissettiğim ilk şairdin / dosttun

sevgimle canım

ölüm.. iki hece bir nefes.. Rabbim güzel ölümler, hayırla geçen günler nasip etsin bize.. tebrikler..

bu sabah nasibime düşen, şiirle gelen tefeükkür
memnuniyetimi ve teşekkürümü bırakıyorum sevgili asran

Her zaman uyumsuz siyahların anaforunda karartma geceleri yaşarız. Yıldız ülkelerindeki mavilere koşarken denizin şiiri hep uyanık kalır. Yüreğimizin dehlizlerini ararken düşler tarlasında gönlümüzün sözcüklerinden vurgun yeriz.
İçimizdeki yıkıntılarda suskulu bir zamanın düşlerine sarılarak ölümsüzlüğü yaşamaktır işimiz. Kendi gökyüzümüzü, kendi imparatorluğumuzu yaratarak yüreğimiz büyüsün diye bekleyişi sararız. Gönül mataramızdaki tutkuyu yudumlayarak yitirilmiş bir savaşın sevda alanlarında yangınlarımızı yazarız.
Harika bir çalışma. Kutluyorum...

yol boyu ömür gider...
gittiğimizi zannediyorduk yollarda
ömür tüketiyormuşuz meğer...
tuğlalarda saklanan...
kıyemti ifadesi yok ki ölümde bir vuslat andır biz inanmışlar için
en güzeli de
seyredebiliyor olacakmışız arkamızda kalanları
vip üyeliğimiz gibi mi acaba...

ben hüznünü olduğu kadar şiirin içindeki cesaretten de aldım biraz...
eyvallah...

:( Yazma böle şeyler...

Sayfanızda bir tartışmanın olmasını diliyorum, bir birine üvey gibi bakan hece ve serbest şiirle ilgili; ama tartışma savunma biçiminde değil de belki hececilerin heceyi, serbestcilerin serbesti ele alıp sıkıntılarından, üstünlüklerinden bahsetmesi biçiminde olursa.
Çağrıma ilk girişi ben yapayım; hem anlatmaya çalıştığıma da örnek olsun:

HECE ÖLÇÜSÜ

Gözlerin bakışıyla
İlhamın akışıyla
Dizi dizi dizeler
Durak durak gezeler
İşte o an
Bir uyağın hatrına
Yedirir bize soğan

Bizden olanı alır elbet
...
Tebrikler.

Çok bir özelliği yok derler,neye dayanarak derler anlamamış olmakla birlikte okumadıklarını yahut üzerine çok düşünemediklerini de düşünürüm bazı düşünürlerin. Batı şiiri ile edebiyatımızda renklerini gördüğümüz hatta son asrın bile belki şiiridir dediğimiz “serbest şiir” için konuşmalı şimdi uzunca zamandır okuduğum kalemde.




Nazım birimi mısra,dörtlük ,beyit ve bentler de olabiliyor modern şiir çalışmalarında. Bir kaygı tasa yoktur şekli şemali için ondandır kolay demeleri galiba. Bilmezler ama en zoru da budur aslında. En zor gibi bir cümle hoş değil evet emek harcanan,baş yorulan her şey zordur denebilir bitim izlenene kadar. Sonrası derler “çocuk oyuncağı” ama burası için değildir herhalde. Kalemde kağıt başı alınan her nefes heyecandır,tasadır bunun şiir yahut başka bir şey olması gerekmiyor. Kalem başlı başına farklı bir heyecandır. Yoktan başlanır kimi zaman sadece okunmuştur yazmak denenmemiştir ,kimi zaman da okumadan yazmaya başlarlar tabii o tarafta siz deyin yüz yıl ben diyeyim yok öyle bir zaman.




Zamana değinmemin sebebi var elbet. İlk şiirinizi okuduğumda şaşırmıştım açıkçası,sonra kısa bir gezinti sayfalarınızda. Hep nesir okudum sandım. Öyle. Düz yazı niteliklerini anımsatıyordu her “satır”. Dize demeyeceğim ama sanırım bunu demenin zamanı yakındır. Bu çalışmanız biraz daha farklı idi sanki. Yakınlık asırla ölçüme tabi tutulursa oturup yine düşüneyim derim herhalde ama bu şiir biraz daha farklı idi. Gözüme çarpan bazı durumlarla izninizle örnekleyeyim.




Şimdi,dedik ya serbest şiir için özellikle uygulanması şart kurallar yoktur. Bu demek değildir yaz ne gelirse aklına. Kalem,kafiyeyi de redifi de kullanabilir gerçi bunlardan daha önemlisi ses zenginliğidir. Ses uyumlarına dikkat edilmeli. Ben her mısrada kafiye oluşturabilecek kadar yetenekli olmayabilirim eyvallah der şiir de duruma ama okur, kuru gürültü asla kabul etmez karşısında. Sanatlara değinmeyeceğim sadece nedir ünlü-ünsüz tekrarlarıyla gerek mısralar arası gerek mısralarda kelimeler arası bu yola baş vurulursa tema ile birlikte şekle de dikkat edilmesini sağlar. Denir ya su gibi,öyle olur işte hali.



“Bazen,
Aklımı başımdan alıyor
Ölüm kokusu…”



Güzel bir üçlü. Şiir bir de az kelime ile çok şey söyleme sanatıdır değil mi. Bizim gibiler yazarlar destan gibi belki ama elbet şiir demeye şahit gerek. Fakat durup düşününce kısa olması demek şiire uygunluğu demek şiir oldu demek değildir.



“bazen”


Güzel bir ses. Virgül niyetine nefes alıyor okur. İkinci dize ile de devamen güzel fakat üçüncüsünde tıkandım açıkçası. Hani bekleriz mısra mısra yetmez hatta kelime kelime vurmalı yüreğin teline.



“Ölüm kokusu”



Şiir içinde sebep-sonuç denmez ama anlamı aratan ifadeleri de anlamaya uğraşmaz okur çoğu zaman. Demem o ki ;



“ölüm kokusu baş ağrıtıyor”



ama …Ama….Zirâ…Zirâ…



“Ateş tuğlalarına saklanmış...
Sarı boyalar kadar ince
Sıvaların çatlaklarından sızarak
Bekliyor sıramı
Sağ olanı istiyor ille de…


Ayna oluyor ya hani pencere
Gece sır diye ardına gizlenince
Korkumu seyrediyorum
Karanlık yutuverecek mübarek
Zifir uykusuzluğumun birinde”



Bu iki bölümde hem hissediyor okur hem de anlıyor. Okuyup sonrasına geçiyor sadece. Durup demiyor “bu,neden,niye”..



Şiir bütünüyle anlam ifade edebilmeli aynı şekilde mısra mısra bütün olduğunu göstermeli bununla birlikte her mısra diğerinden fersah fersah uzak düşünülebilmeli. Burada ilk dize sonrasına geçmeden önce diledim “n’olur farklı olsun” ve öyle de olmuş. Nesirde cümle devam ederken virgül sonrasını düşündürmedi ve dediğim ses uyumları da dikkatimi çekti. Daha sık olması ama abartı olmadan olması biraz daha renk olurdu,sayfanın pembesinin şiire yakışmayacağını dedirtecek şekilde hem de.




“Ben dönmeni beklerim
Tuğlalarda saklanan…
Bekler…”



İzninizle:



“Ben dönmeni beklerim
Tuğlalarda saklanan…”ölüm de”
Bekler…



Saklı kelimeyi başlıktan çalmak değildi ama bu üçlüyü biraz düşündüm,bu sefer de mi eksik dedim de üç nokta sebepsiz olamazdı aklımca. Bu işte..



Şiir biterken son dize ile kopukluk oluyor seslerde. Uyum iyi derken hatta mânâ da çok iyi derken:



“Kim bilir kimden evvel
Kim bilir hangi mevsim
İkindiden önce, öğleden sonra
Belki senli belki kimsesiz
Söker alır boğazımdan



(Son dizenin bittiği sesli bozuyor kanımca ahengi..)



Son nefesi, hayat bitince…”


Genel itibarı ile bakacak olursak evet emek denebilecek bir çalışma. Nesirden biraz daha uzak duran en azından ki bununda dediğim uyumlarla olduğunu düşünüyorum her yerde sese dikkat çekilmez; sanırım dokunmama sebep de bunu düşündürmüş olması.



Serbest şiirimizin diğer şiirlerden farkı olabildiğine geniş sınırlarının olmasıdır. Bir şahsa,bir zümreye yahut bir konuya değinmek şart olmuyor. Kalem,yürek dilediğince konuşur söyler zamanla kurallarının olduğunu kendiliğinden kabul eder birileri söyledi diye değil. Serbestte ölçüsüz serbest olunması,iki kelimenin yan yana getirilmesiyle şiir denmesi sinirlerimizi acıtıyor. Evet dili diğer türlere göre daha sade daha anlaşılır olmalı ama bunun ayrıca bir dili de olmalı. Diğer yanda görüyoruz uğraş da olmuyor bakınca ama elin,yüreğin kaleme değdiği her hareket emektir,çabadır uğraştır inkârı olsa da. Nesirden uzak nice şiirlerinize konuk olmak dileği ile..




Sevgiler.

Ölüm
ensemizdeki yakın nefes; hep bekleyen ve hep gelecek olan
bazen ayrılık da öyle gelir....

güzeldi şiirdeki nefes
Sevgiyle

"Külli nefsin zaikatül mevt"

Amenna ve saddakna...

İlk bölüm "neden" ikinci bölüm "dirayet" gibiydi.
Üzgün ve güçlü.

Akustik ve de otantik gerçekten...Hayatın içinden;bir ben,bir sen,bir o diyecek kadar yakındı şiir...Şairim selamlar olsun..Rabbime emanetsiniz...