ÇİZGİ ÖTESİ YALNIZLIK
biliyorum
eli çabuk bir ressamın elinden ağlamanın zor olduğunu fırça darbelerinde sızlatıyor hücrelerimi ağdalı bakışlarını suskunluğuma gömüyor yüksek bir tepeye huş ağacının gölgesine gizliyor hiçliğimi sarkık dallarının arasına gözlerimin elâsını beyaz kabuklu gövdesine saçlarımı doluyor kuşlar konduruyor gökyüzünün çivit mavisine uçarken savrulan pislikleri buruk gülüşlerimde konaklıyor güneşten dalgalar arzuluyorum üşüyen yamaçlarıma yağmur bulutlarıyla birlikte toprak kokusu yemyeşil bir çayırda otlaşan kuzular mavi kuyruklu sarı uçurtmalarını rüzgârda estiren çocuklar ellerinde papatyalar “seviyor sevmiyor “ diye mırıldanan aşıklar düşlüyorum oysa kara bulutları indiriyor tepeme kurak topraklar çiziyor ayaklarımın altına ben kalabalığı seviyorum, o yalnızlığı “gelincikler” diyorum çiçekler ! şöyle rengarenk afillisinden oysa ağlak lavinyaları serpiyor üzerime “aşk diyorum aşk!" şöyle en can alıcısından suratı düşüyor, uzun burnunu çekip keçi sakalını sıvazlıyor “aşk yalan!” diyor umutla inatla sığınıyorum hoyrat dokunuşlarına bir kelebek çizsin istiyorum kocaman kanatlarında tüm insanlar zenci beyaz şarışın hepsi kardeş savaş yoksulluğun olmadığı / mutlu dünya kafasını iki yana sallıyor ressam “olmaz bu çok fazla yapamam !” ah ! gün be gün tükeniyor sınırlarım çizgilerinde çakmak çakmak bakan gözleri / öfkeli hissetmiyor nasıl korktuğumu titreyen varlığıma yok oluşu reva biçiyor sonunda bir kutu siyah boyayı çarpıp elindeki fırçayı fırlatıp gidiyor gömülüyor karanlığa / renkli tuval kara bir deliğe çekilen ıssızlığımla boğuluyorum yıldızsız gecelerde dolaşan küskün ay misali dalgınım düşündükçe eriyen zamanı ürkek ah tutukluyum! kahrolası yitikliğime! bakıp bakıp çizgi ötesi yalnızlığıma kusuyorum… ayşe uçar 02/12 /2010 perşembe |
kalemine yüreğine sağlık
selamlar saygılar sunuyorum
sana