SAVRULMALAR
// yine yağmur yağıyor güneş açıyor bir yerlerde ve nazlı bir menekşe ağlıyor, kimse öldüğümü bilmiyor…//
başımda esen kavak yelleri değil öfkesi kabarmış yağmur bulutları perdesi kapanan gözlerimde güneş tutsak birazdan gökkuşağının altında alnının şafağından vuracağım ! içimdeki çocuğu ekseninde dönerken dünya tüm renkleri solacak zihnimin labirentlerinde şimşek çakışları kaçışını izleyeceğim kobay farelerinin olmadı ! hadi sil baştan ! deney sonuçları hep alabora tüm dengelerim alt üst kimse tutunmasın eteklerime ! umurumda değil ki şakaklarımdan sızan pıhtı ben yıldızların gözlerinden bakarım evrenin yol haritasına dayanamadığım da acılara, eskitirim benliğimin mor şafaklarını akarım tenimin kıyılarından dipsiz kuyulara zehirli tarantulanın paslı ağlarında kurban eylerim kendimi kime ne ! sızarım boşluğun karanlık kuytularına dem tutarım usumun membağında tuzaklar kurarım akıl oyunlarına gün gelir olgunlaşırım ham meyve gibi zamanın ellerinde …….. yağmur damlaları değil ellerime damlayan güneşin gözyaşları ıslanırım doya doya kendi rüzgârımla savrulur kendi ateşimle kavrulur yeniden doğar, yeniden ölürüm kime ne bundan ! ayşe uçar 03/12 /2010 cuma |
dem tutarım usumun membağında
tuzaklar kurarım akıl oyunlarına
gün gelir olgunlaşırım
ham meyve gibi
zamanın ellerinde
……..
yağmur damlaları değil
ellerime damlayan güneşin gözyaşları
ıslanırım doya doya
kendi rüzgârımla savrulur
kendi ateşimle kavrulur
yeniden doğar, yeniden ölürüm
kime ne bundan !
duyğu seliydi yürek sesiydi kutlarım yüreği