Üstadım Ali Çağlayan‘ın EVRİM isimli şiirine tarafımdan özel yorum olarak yazılmıştı,
şiir haline getirip paylaşmak istedim.

Üstadım soyumda maymunu arar.
Konu evrensel, herkesi sarar.
Yahu bu evrimi kim bizden sorar!
Yazıp sevdamızı dursaydık şurda.

Fosfordu hayatın bir koşulu,
Arsenik oldu.
Seyyareler dokuzdu,
Plüton kovuldu,
Garibim nasıl üzüldü.
Duyunca Güneşin benzi süzüldü.
Münhal üzere,
Sümer’linin Marduk’u yola düzüldü…

Einstein demişti ki; ’Tanrı zar atmaz’
Hawkings‘de demişti; ’Atmadan olmaz’
Şimdi de diyor ki;
’Tanrı’ya ne gerek var,
Evren kendini, Tanrı’sız kurar’

Almıştım bu derslerden vaktiyle tam yüz.
Öğrendiklerimiz oldu mu ters yüz?

Şuncağız aklımız ermiyor bile,
İkisini bir arada görmüyor diye,
Bilimi reddetmenin bağnazlığını,
Yaratanı inkârın aymazlığıyla,
Zorlayıp sonuçsuz kalmak ta niye?

Adem’den evvel kaç Adem geldi,
İnsan dört yüz milyon yıldır çekiçle deldi,
Hele sor bir kez,
O zaman Adem nerdeydi?

Apollon‘u, Zeus’u yarı Tanrısı,
Davulla tapardı atamın atası.
Açlıktan perişan Hint fukarası,
İneği kestirmez, yer Brahma‘sı…

Bilen, bulan yok,
Gidip sorup gelen yok.
Arayana kitap çok.
Bırakalım seçsin,
İster maddeden, ister manadan
Okusun derince kendinden geçsin.

Üstadım bilimde durulmaz sular,
Bu tartışmalar bizleri yorar,
Dün geçmiş, yarına etme itibar.
Sadece bu günlüktür, bütün doğrular.

Ömrümüz geçiyor boş bir nutukla,
Kuralım bağımızı biz mutlulukla.

Şiir miir yazar, geçeriz şurdan,
Gün gelir hepimiz göçeriz burdan.
Size bize kalmaz bu sonsuz evren,
İşi sahibine verelim devren.

Niyetim bir orta yol bulmak değildir.
Herkesin nabzını tutmak değildir.
İlimi yalayıp yutmak değildir.
Semaya bakıp susmak değildir.

İkisini bir elde tutmak iyidir.

Koca Dünya kainatta bir zerre,
Bu zerrede dert ettiğinin hacmini,
Düşün bir kere.
Dostlarım yoruldum ben verdim mola.
İsteyene her yol engelsiz ola.

Arıyor gerçeği, gelişen ilim,
Bulsa da size söylese dilim.
Üstadım kırdıysam,
Kusurum benim,
Saygıyla huzurda
Özür dilerim.