Bir rüzgar alıp gitse, utancımı, arımı
Gelip sarsa bir derviş azgın yaralarımı

Kanayan yanlarım da açarken kızıl güller
Kana banmış ötmüyor sesi kısık bülbüller

Her yaprakta ahım var savruldukça gözeden
Her akşam ağrılarım çıkarken şirazeden

Dağıtıp topluyorum kendimi ellerimle
Artık çetin yollara çıkmaz kimse benimle

Kendi sesime bile yabancıdır kulağım
Asılma akşamları kopuyor gönül bağım

Oysa gözümde yoktur ne dilber ne dilara
Ateş aldı yanıyor su serpsen goncalara

Kimseler koparmadan kızıl güllerimizi
Kavuşmaz karanlıkta uzatsak elimizi

Boynu bükük karanfil düşerken bir kansıza
Neden bütün çiçekler açıyor imkansıza

Bakarsan acı zulüm, dokunsan düşer bir ah
Bu gece çok sancılı doğar mı dersin sabah

Sakla avuçlarında gecelerin kirini
Bu sabahta ölmedim uzatsan ellerini

Kimse taksit düşünmez bu gönül borçlarına
Güneşin dudakları değer dal uçlarına

Artık hesap edemem zararımı karımı
Bu kez toplayamadım dağılan yanlarımı

Gecenin şom hayali berbat ederken günü
Bize reva görürler her akşam bir sürgünü

Bir ipucu verseydin söyle bugün ne yana
Bu nasıl yolculuk ki erilir yana yana





Hayrettin YAZICI