DAĞITIMBir rüzgar alıp gitse, utancımı, arımı Gelip sarsa bir derviş azgın yaralarımı Kanayan yanlarım da açarken kızıl güller Kana banmış ötmüyor sesi kısık bülbüller Her yaprakta ahım var savruldukça gözeden Her akşam ağrılarım çıkarken şirazeden Dağıtıp topluyorum kendimi ellerimle Artık çetin yollara çıkmaz kimse benimle Kendi sesime bile yabancıdır kulağım Asılma akşamları kopuyor gönül bağım Oysa gözümde yoktur ne dilber ne dilara Ateş aldı yanıyor su serpsen goncalara Kimseler koparmadan kızıl güllerimizi Kavuşmaz karanlıkta uzatsak elimizi Boynu bükük karanfil düşerken bir kansıza Neden bütün çiçekler açıyor imkansıza Bakarsan acı zulüm, dokunsan düşer bir ah Bu gece çok sancılı doğar mı dersin sabah Sakla avuçlarında gecelerin kirini Bu sabahta ölmedim uzatsan ellerini Kimse taksit düşünmez bu gönül borçlarına Güneşin dudakları değer dal uçlarına Artık hesap edemem zararımı karımı Bu kez toplayamadım dağılan yanlarımı Gecenin şom hayali berbat ederken günü Bize reva görürler her akşam bir sürgünü Bir ipucu verseydin söyle bugün ne yana Bu nasıl yolculuk ki erilir yana yana Hayrettin YAZICI |