Sürükleniyordu ırmak

Yansıtıp şavkında kadının yüzünü

Dalgalandırıyordu deli gönlünü

Akılsız başına çarparak



Yol alıyordu su denizine doğru

Siyah gece indi suyun gözlerine

Kilometrelerce derin baktı

Gidenler gittiği yerde kalsındı

Çağırmayacaktı

Koparmıştı ipini eski kayıklar gibi

Geceydi, başında yalnızlık çarpması

Umudun kısılmış sesi

Sürgünlük, göçebeliğin Türkçesi





Kaybolacak suda sureti

Dilinde yanık türküsü

Yüreğinde aşk gülü

Dudağında nedensiz bir gülümseme

Gideceği yol tehlikelerle dolu

Kaldırıp kadehini boşa geçmişe

Tek düze bir oyunun şerefine

Ve ümitsizliğe değil, imkânsızlığa

O olmasa da dönüyordu nasılsa

Dünyanın çarkı

Sonu yoktu olmaza çare aramanın

Akıp gider ırmak, önüne set çekemezsin

Uzağa dökülmez bazı yaralar,

Yatağına geri döner

Yıkıcı bir sel olur durduramazsın

Seni yaralayan su değildir aslında

Ya da suda ki yüzün

Kendinden damlıyorsun, açık yaralarından



Sönmeyen kor acılarına,

Zamanı akıtıp, ateşi suyla yıkamalısın

Irmaktan önce öfkeni denize dökmelisin