YARALIYAKendini âleme teşhir ederken, Canlar pazarında sergin olmaz mı? Bol kazanç peşinde koşup giderken, Seni var edene vergin olmaz mı? Nerdeyse yetmişe yaklaştı yaşın, Hücreler öldükçe kaşın ha kaşın, Şimşir kabaklara dönen o başın, Kemale erip de, ergin olmaz mı? Yaşlandıkça hırsın daha artarsa, Senden soytarısı sana sırtarsa, Edep örtüsünü çekip yırtarsa, Zayıf sinirlerin gergin olmaz mı? Herkes egosuyla savaş yaparken, Aklınca en doğru yola saparken, Cennet bahçesinden köşe kaparken, Senin nefsin ile cengin olmaz mı? Riyakâr yüzünden maskeyi soyan, Arifse ortaya çıkıyor foyan, Adamsan insanca insana boyan, Ak ile karadan rengin olmaz mı? Örümcek kafalı, ahtapot elli, Çözülmez muamma oldun temelli, Ne ölçün aşikâr, ne tartın belli, Mihenge vurunca dengin olmaz mı? Burnun havalarda, ayağın yerde, Kendine kendinsin koyu bir perde, İncelik, nezaket, letafet nerde? İnsan mütevazı engin olmaz mı? Her kimde ihtiras ateşi sönse, Derdini saklayıp içine gömse, Her lahza yönünü Allah’a dönse, Yaralı gönüller zengin olmaz mı? 19.11.2010…Mustafa YARALI |
Manevi haz alarak okuduğum harika şiirinizi ve yüreğinizi kutluyorum Üstadım.
Saygılarımla....