HASTA
Hasta olduğum zaman bütün çökkünlüklerim
Çeker âdeta beni bir hüzün batağına Dövülmüş gibi ağrır bedenimde her yerim Ah ne çileyle girer bir hasta yatağına Gençsen yârin yavuklun, evliysen zevcen karın Yanında bulunmalı mutlak bir emektarın Beklersin bütün gece, gün doğacak mı yarın ? Yenik düşüp gitmeden bir nöbet atağına Ölüm, hayat yolunda varılacak son zirve Orda vedâya gelir tüm eş, dost,hısım, kirve Göğün sonsuzluğuna bir duman yükselir; ve İncecik bir nur iner ölenin otağına (01-04).09.2010 – LÜLEBURGAZ Zekai BUDAK |