BİLSEMBİLSEM Ne kaldı bilmiyorum bakiyesi ömrümün Bu dünyada nasibim bu kadar mı Allah’ım? Her gece yatağımda ürkek, mahzun ve üzgün Soruyorum usulca : “Yarın var mı Allah’ım?” Olmadı hayatımda hamamlarım hanlarım Mazide kaldı bütün acı tatlı anlarım Hafifçe kulağıma fısıldasan anlarım Masum muyum, veyahut, günahkâr mı Allah’ım? Menfaat hissi ile gelmiş olsak da vecde Cennet vaadin için etmedim asla secde Hesabım olmadı hiç, kinde, öfkede, öcde Sen de sarmazsan beni, kul sarar mı Allah’ım? Pabuçlarım deliktir, elbisem tutmaz yama Tabip aciz kalıyor gönüldeki yarama Burda garkolduk tamam, derde, kedere, gama Ahrette de nasibim hep zarar mı Allah’ım? Yüreğim pek yufkadır, kötü söyleme e mi? Yürek yangınlarımı sakın külleme e mi? Çalışmadığım yerden sual eyleme e mi? Münker, Nekir kabirde zor sorar mı Allah’ım? Bizi adeta aptal yerine koyanlar var Kendi öz kardeşinin gözünü oyanlar var Adını haykırarak canlara kıyanlar var Seni gerçekten seven, kalp kırar mı Allah’ım? (27.12.2015 – Lüleburgaz) Zekâi BUDAK |
Kalemin susmasın
_________________________Selamlar