.. ARAYIŞ ..Karlı bir akşamdı Usulca yüreğimi okşadı bir damla Gökyüzü bir başka aydınlattı Kararan, yaşlanan gözlerimi, Kimsesiz aç çocuklar gibi Yalnız başıma Bir köşe başında Bekliyordum kaybettiğim umutlarımı Gelir diyordum aniden Yüreğimde saklanan umut dolu çocuğu Çıkarır fırlatır gökyüzüne Ama olmadı. Kaybettiklerim doldurmadı yerini Sevmedi senin kadar kimse beni Sevmedi Yordular yüreğimi Pembe paltomu üşüyen ellerime Sardım sımsıkı Ama yüreğime yetmedi. Yüreğim olduğu yerde kaldı kimsesiz, Ve sensiz… Kimse beklemedi benim beklediğim kadar seni… Bir fener alıp düştüğüm yollarda, Sabahlara kadar kışın en ayazında, Yırtık ayakkabımdan görünen Parmak uçlarında Mor halkalı gözlerde Kimse aramadı seni, benim gibi Yine de gelirsin diye Usanmadan her kaldırım başında Taş duvar arasında Yırtık defterimin sayfasında Paslanmış saatimin yelkovanında Kalemimin kırık ucunda Gökyüzünün en aydınlatan yerinde Bulacağım seni Sende bırakma beni… 29.10.2010 Birgül Afşin |