Uzadıkça yolum
duruldu aklım
herkes gibi

her nesneye
her nefse karşı
değişti bakışlarım

soyundukça isteklerimden
dur pes bilmez nefsimden
aydınlandı gözüm / gönlüm

az verdim
doymak bilmez
nefsime
sabrı öğrettim

sakin ol dedim
sonu yok istemelerin
şikayetlerin

azıttıkça oruç tuttum
hamur kardım yoğurdum
kendi kendimle savaştım
bıkmadan usanmadan
uslandıkça doyurdum

şimdi ateşkesteyiz
topyekun,süresiz

benleri kaldırdık tedavülden
biz dedik
şükür,biz bize biz dedikçe
sevildik
sevdik tüm şenlerini yaratanın
olup biteni hoş gördük
bildik ki,
sebepsiz sonuç yok
geri dönüş yok dünlere
garantisi yok yarınların
anların

geleni selamla algıladık
gideni saygıyla uğurladık
bıraktık çoktan
ötekini
el alem ne der’i
biz
bizi yargıladık

en güvenli insan
dün, bu gün, yarın
en güvensiz insan

olup bitene şimdilik diye baktık
eskittik yeniyken düşmanlıkları
aynı gün çöpe attık
şükür
gönlümüze kini, nefreti katmadık

kıskançlığa pirim vermedik
başkasında olanla uğraşmadık
olmayacağın arkasına düşmedik
üzerimize düşene de üşenmedik

helal yedik
helal sevdik
her güne yeni bir gün diye baktık
her gece sanal kabirimizde yattık
şu kadar
şöyle yaşarız diye hayallere dalmadık
kadiri mutlak
ekber yaratanı kayıt altına almadık

bildik ki biz kuluz, o şahtır
O mutlak muhtar padişahtır

sevmek için sebep çok,
sevilecek güzel çok
ezelde vahit o
şimdi de öyle
ahirde o
o var
hu