Ölü Kuşların TablosuAynalara çarpıp paletini Sahte mutluluk tabloları boyardı ressam namzedi Her renk kendi içinde kaybolurken Boğulurken karşıtında Fırçanın mahareti dilden dile gezerdi Fabrikasyon çerçevelerde imar ederken tabiât Vurulmuş bir kuşu resmederdi ressam natürmort Bir elinde sapan, diğerinde fırça Yeri göğü inletirdi namınla Hepimize yer vardı boş çerçevesinde Sığınacak aşk arardık ya kendimize Kendisini pek severdik bu vesileyle Ismarlama şiirler yazardı şair Hırpalardı imgeleri sökerken, Zeus’un tırnaklarını O aslında Zeus’u tanımazdı Tüm bulutlarını kainatın Asardı çelimsiz bir kız çocuğunun kirpiklerine Taşıyamaz çocuk, ağlardı Derdi çocukla değildi ki adamın İmge bohçası pek dardı Tüm kadınlar ağlardı, gülümserdi şair Gözyaşını malzeme ederdi Arabesk dizelere Yer, gök alkış olurdu Yüreğinin omzunu sıvazlardı o Madalyalar asardı cepkenine Ağırlaştıkca cepkeni, daha da büyürdü gözümüzde Büyük adamlar makbûldü cemiyette Kendisini pek severdik bu vesileyle Sevdalıydık Hepimiz ölü kuşlardık, yeni tabloya malzeme Kökleri tornadan çıkmış ağaçların gölgelerinde serinlerdik Ismarlama şiirler okur Ritimsiz şarkılar söylerdik Gözümüzün içine bakardı sevgili Gözünde başka sevgilerin izi Göğsünde başka aşkların henüz ılınmamış sıcağı Okşarken saçımızı, parmak aralarında suç izi Dillerimiz ezbere kelimeler söylerdi Repliğimizin gereği Aşıktık ya ölesiye Alışıktık rol kesmeğe Aşk filmlerinin dublörleriydik Hem sever, hem sevişirdik Her şey plastikti bu perdede Biz alçak gönüllü Pazara düşmüştü aşk bu filmde Yetinirdik tezgahtan bahtımıza düşenle Aynı yolun yolcusuyduk Aynı şiirin dizeleri Aynı filmin dublörleri Ölü kuş cesetleri Güzeldik hepimiz Yakışırdık yerimize Pek severdik birbirimizi Bu tuhaf çerçevede |
La Rochefoucauld
Sevgiler Zeynep..