Yaşam ile ecel arasında
İnce bir çizgideyiz
Her an ölebiliriz
Hayat işçileri değil
İp cambazlarıyız hepimiz
Dengeyi kaybetmek an meselesi
Ö/y/lesi cesuruz
Kapatır gözümüzü, gene gideriz...

Kelâmın mealinde değil ki anlam
Önsözümüz laf salatası
Sonumuz
Gizemin içine gizlenmiş alenilikler toplamı
Kendinden korkup firar eden
Bir ışık ararken
Elmas madeninde yüzüne kömür çalanlardanız

Evrene yontulmadan bırakılanlardık biz
Ustanın hünerine bağlı nihayetimiz
Kader dedik
Ya sanat eseri
Ya kereste olduk
Bir orta yol vardı
Ararken kaybolduk...

İyi olmak kolaydı
Zoru sevdik hep
Günahı boynuna iblis
Biz suçluyu bulduk
Düşündüğümüzü yutsaydık
Günahsız mı olurduk
Düşünme yetisi verip
Her duaya amin dedirtmeyene kul olduk
O halde
Düşünmeyi neden unuttuk

Ceviz ağacı da
Kavak ağacı da bir gözümde meyve vermeyince
Kuru dal olması kolaydı
Su veren ellere borçlu
Can veren toprağa ihanet ettik

Var olduğun, yok olmayacağın anlamına gelmez
Madem hayat sahne
Yaşam oyun
Ve insan kukla
Al kendi iplerini eline
İpini ele geçirdiğinde
Hayatı oynatır kukla
Hayat bir - kukla bir
Berabere kalınmış müsaabaka henüz bitmemiştir

Bir yanda bülbül aşk şarkıları söyler kafeste
Diğer yanda ecelden dem vurur gamlı baykuş
Ruh tenden dört duvarı zorlar
Çıkış yoktur
İki parça kemik değil mi nihayetinde
Onu da toprak kucaklar
Kefenin cebine sığmıyor mal mülk
El bagajına doldurduğunca insanlık alırsın yanına
Gerisi fazla yük
Gerisi gerçeği inkâr...