Kaçıncı aydı, hangi gündü bilmem
Ama karanlıktı her yer, zifiri bir yalnızlık çökmüştü güne
Sessizdi, çıt çıkmıyordu şehrin en işlek caddesinden
Yürürken araba geçti yanımdan, çekip kurtarmadın beni
Ayrılıktan daha çok yaktı canımı benim için endişelenmemen
Ya ölseydim?
Sahi ne yapardın o vakit,
Benim hayal ettiğim cenaze törenimde,
Sessizce ağlardın bir süre, kimseler farkına varmazdı
Nice zaman sonra, babamın yanına gidip sarılırdın
Bana verdiğin sözleri fısıldardın kulağına, "baba" derdin O’na
Ne kadar da saf sevmişim seni, ne kadar da zavallıymışım
Direnemezmişim karaelmas gözlerine,
En buz öfkelerim çözülürmüş ateşinde
Korkuyorum bana zarar vermesinden yokluğunun,
Sen zarar vermezsin biliyorum da, yokluğuna hiç güvenmiyorum!
Şarkı dinleyemiyorum biliyor musun?
Yüreğimin çatlaklarından içeri sızar da
Temelimi aşındırsa diye...
Yıkılmam yakındır, bir gece herkes uykudayken
Belki sessizce belki çığlık gibi...