Ev Ödevim
En çok ılık akşam rüzgarı dokunurmuş seven kalbe,
Bilmezdim... Onunla yürünen yolların,bakışları varmış Üstelik düşmanlarmış... Odamı toplarken farkettim Kıyafetlerinde anısı olur mu dersin? Olurmuş... Kokun sinmiş saç tellerime, Dünyaları içine sığdırdığımı düşündüğün Avcumun içine... Bir viranenin bahçesine sarkıtmıştım bacaklarımı yüksek duvardan Sallıyordum sevinçle, öyle ya çocuktum ben sence... Ayrılığın fikri hükmetmemişken beynine Sevimli bulduğun hallerim mi, şimdi çocuk olmakla suçlandıklarım? Büyümek, terketmelerimi gerekli kılar sevdiğim, Direnişsiz vazgeçişleri mi? Yok ben büyümeyeceğim, Karar verdim, dönmeyeceğim... |
ne kadar da bozuyor anlamı...
mükemmeldi...
hissettiklerimle şiir harika...
ve hakkı olan rağbet var...
tebrik ederim...
Saygılar sevgiler...