Ne huysuzlanıp durursun
Çitme yemiş kısrak tay gibi

Ey ömür!

Ömrün baharıdır zamana akıp giden
Geri dönülmez ufkun eşliğinde

Çaresizlik biner sırtına insanın
Huysuzluk kaplar her tarafını
Yorgunluk çöker bedene gecen zamana inat

Lacivert geceler döner etrafında
Söner yıldızlar doğan aya inat

Beyhude çırpınışlar kaçamak sevdalar
Sesiz geceye yitik bakışlar bırakmıştır
Dipsiz kuyulardan çıkmak için çabalarken yeryüzüne
Şakaklara dökülmüştür ağaran saçlar
Yaşamaksa yaşanan hayata inat

Ömür bazen diken dalında gül
Gül dalında diken olmuştur insana
Bülbül olup Şeyda ya çekilmek isterken
Örümcek ağına düşmüştür nefis
Gün doğarken yeryüzüne
Acı poyraz eser derin kader çiziklerini
Alnın ta ortasına bırakıverir

Vuslat zamanı yaklaşmıştır
Vuslata erecek takat kalmışsa

Şimdi dökme gözyaşını ey nefis
Dökülen her gözyaşı sinemizde kangren olmuş
Çaresini ararken kimsesizler mezarlığında son bulmuş