SENİN ESERİN
Kaçırma gözlerini benden,
Tut ellerimi... Doluyum dopdoluyum; Al cümle dertlerimi, Söküp al bu bedenden! Sen bir soru işareti, Bense kocaman bir ünlem: Kimsin, nesin sen? Nerden çıktım bilmem Karşına âniden! Gönlüme düşen ilk yağmur, Sırılsıklam oluverdim. Çölde gelen serinlik, Günahlarımı yıkayan nur... Benimkisi hürken esirlik; Tutkunum tutukluyum, Müebbet sana vurgun... Ekmediğim bahçede biten çiçek, ’’ Keşke rastlamasaydım ! ’’dediğim. Uyuyakaldığım dinlerken, Masal beşiğinde bebek. Kırlangıç karası gözlerin, Firar eder her sonbahar... Bahtım boyanır gözlerinin rengine, Sarı değil artık simsiyah yapraklar. Bu tablo bu güz fâciâsı senin eserin!... |