PENCERELERGönlümüzün tek durağı Kollarken her dem ırağı Vurur bir keskin kırağı Kapatılır pencereler Yağmur diner yağa yağa Ağzını açıp sokağa Feryadını duyur çağa Hani beklenen, nerdeler Sevda mıdır bunun adı Bu defa kötü sınadı Yüreğimde kuş kanadı Çırpınır çekip giderler Küçüldükçe penceremiz Artar eksilmez derdimiz Dibe çöker kederimiz Karanlıkta el ederler Bu ev değil kuş kafesi İçlice bir çocuk sesi Keser nefesler nefesi Bilmez el alem ne derler Her gün ben geçerken yaya Sar gönlünü sardunyaya Dönüp bakar mıyım ay’a Dağılınca gam ve keder Bir kez olsun açık bırak Tara saçın al bir tarak Geçmem sokaktan yakarak Bilirim ben tan ederler Hayrettin YAZICI |