Yılgın DuruşlarımKendimden kaçabilmek en büyük kurtuluşum Yine kelepçelenmiş beynimin durak yeri Belli ki yokluğunu bir anda unutmuşum Anladım unutmak da varlığımın kaderi Ortada işte tarafsız duygular hepimize Çok durdum yıkandım yine sen koktum Güvercinlerimi doldurdum korkuluklara Uykusuz gözler koydum sapanlara Savurdum uzaklara Ayak oldum duvar oldum durdum Ellerimi vura vura geceye Kömür karası yemine doydum Kin duydum dizlerime iplere çıkrıklara Hislerimi pişmanlık doldurdum Bir damla gözyaşı ile Gözlerimi doyurdum Karanlığın sonsuzluğuna gömülü ölümcül yaram Yaşamla ölümün eski bildik öyküsü Tutulmakmı bir daha.. Yeminler olsun.. Faruk Civelek |