DOĞRU MUÇok zamansız yandım Seviyorum diye erguvanları Bir ömür kınandım Ve dayanamadım Hiçbir şeyin rengine bakmıyorum artık Her şey dün gibi siyah-beyaz Bir avare dervişim Onca dolandım kış-yaz Her şey gözlerimin siyahında başlarmış meğer Ve bitermiş gözlerimin akında Ne kimse söyleyebildi Ne ben oldum farkında Bir kızı sever gibi Oysa ne çok severdim kırmızıyı Kahvesinde demlenirdim gözlerinin Bir anlamı vardı göklerin ve yerin Bütün çiçekleri sarı sanırdım Yana düşene kadar küçücük ellerini Ve bütün maviler deli Ha dalmışım derin uykulara Ha çubuk çalmışım sulara Artık hiçbir şey fark etmiyor Annem dokuz doğuruyormuş Dağlarda kar eriyormuş, doğru mu Hayrettin YAZICI |