Seni seviyordum haberim olmuyordu
Kalabalık caddelerde belki bin yüz görüyordum
Fakat tek bir ışık fark ediyordum. Elinde bir
Demet gülle seni, çınaraltında karşılaştığımız
o ilk günün mahçup tavrıyla bekliyordum, fakat
ümitsiz, ağır adımlarla gri bulutlar gibi
her bir tarafa dağılıyordum. Haberin olmuyordu.

Senin için şiirler yazıyordum. Ve bu şiirleri
Yapayalnızlığımı bölüştüğüm mehtaplı gecelere
İthaf ediyordum. Parlak bir yıldız oluyordun
Kayboluyordun sonra. Uzun soluklu yağmurlar
Düşüyordu seni hapsettiğim kentin kalbi üstüne.
İliklerime kadar ıslanıyordum ve soğuk
Sokaklarda miskin bir kedi gibi üşüyordum. Seni
Varlığımı hiçe sayacak kadar seviyordum
Haberin olmuyordu.

Mitinglerde haksızlığı protesto edecek kadar cesurdum
Sene sevebilecek kadar deli çağımdaydım.
Her dem utangaç yanlarımdan vuruluyordum.
Gözlerin her karanlığın sonunda bir çift mavi ışık
Oluyordu. Sevda yüklü umutlar taşıyordum mavi
Pencereden gizlice. Esmer yürekli bir sevgilim
Oluyordu sağanak halinde gelen ve kötü
Yazılmış gibi silinen . kötü şiirler gibi
Silik, siyah beyaz fotoğraflar gibi eskiyim artık
Seni tarih kadar seviyordum, haberin olmuyordu.


17 EYLÜL 2000