AkşamAkşam doğum sancılarına bürünmüş bir kadın yüzüne gizlenmiş Kasıklarındaki sancıları saklayarak yürüyordu gökyüzünün bittiği yere Akşam peşine aç yavrularını toplamış anaç bir kurt gibi uluyordu Kırçal bir renk havuzuna bulanmış geceye varılan yerde Akşamı zor yapanlar taze bir ekmek kokusuna koşuyordu sırtları sökülmüş varoşlara Akşam azıyordu hastaların iniltilerine karışan yağmur damlalarında Akşam huzuru isyanda arıyordu boyuneğmiş sokaklarda Volkan Kemal |
bir kadın yüzüne gizlenmiş
Kasıklarındaki sancıları saklayarak
yürüyordu
gökyüzünün bittiği yere
tümü güzel şiirin
de
bu kısmı çok sevdim