BİLİNMEZ
Kimse bilmedi bu yüreği
adsız ve kimsesizdi hep sevmelerden bahsetti hep ve hiç durmadan hani gül kokulu baharlar vardı onun hangi katledilmiş halkın bedduasıydı üstünde hiç bitmeden ve hiçleştiren belki kazanıydı kaynayan bir cadının belki bir büyücünün büyüsüydü kim bilir ama o hep durmadan bahsedip durdu sevmelerden yalnızlık imparatorloğunda... ve değişti ansızın verilenler neydi onu böyle yapan ağlatan, ahuzar eden neydi. o sadece kendi olmak istedi baharında ve kışında sadece yalnızlığı vardı tertemiz onsekiz yaşinda bir kız kokulu.. ve böylece olmuştu olacaklar bir bir kim bilir belki o hep kendiydi...... kim bilir |