Yalnızlık yalnız olalı böylesi güçlü bir sesle haykırmamıştı..
Sayfalarca yorum yazabilirim böylesi bir 'Şiir'e.. Der ki 'Yürek'; Sanırım Şair Cahit Zarifoğlu'nun sözündeki gibi "ah şu yalnızlık, kemik gibi... ne yana dönsen batar' Ey kahrolası yalnızlık! Sarmaşık gibi öylesi sardın ki ruhumu seni yaşarken, kendimi anlamanın yegane yolunu da buldurdun bana. Vurdun, yaraladın, acıttın. Gözlerimin ufka dalmasının ardından gelen iç çekiş oldun. Yalnızlığın derin ve dipsiz kuyusunun sessizliğinde haykırışım, isyanım, sitemim oldun. Peki hani duyan bilen anlayan? Sonra.. sonra bu duruma öyle bir alışırsın/alıştım ki, adına yaşamak denilenle bile arama girdin. Ey hayat/sevgili yaşattıklarınla yalnızlığım kalabalık mantar gibi çoğalmaya başladı.. Hayat denilen geminin hem tek kaptanı hem tek yolcusu oldum. Batıyor gemi yüreğimin sularına.. Ah yapabilsem, dönüp arkama bakmadan çekip gidebilsem, keşke terkedebilsem bu şehri, seni, sana olan özlemimi; yokluğumu farkeden olur mu? Senden gayrı yanımda olan olur mu söyle yalnızlık?! Senden kaçtıkça gün be gün yaklaştığım, yanıbaşımda olan yegane dost oldun yalnızlık. Ey sevda/sevgili bak gittin gideli, yokluğunda bir rüzgarın soğuk nefesi kadar sessiz yüreğim.. Sessizliğin sesinde yükseliyor isyanım. Nefes alışını hissediyorum rüzgarın.. Üşüyorum... Yokluğunda etrafımı saran bu yalnızlık bir kalabalık gibi geliyor üzerime, boğuluyorum...
Ee be sevdalandığım ölüme dek ensemde hep nefesin mi olcak? Ruhumdan ne zaman şeytan gibi çıkarılacaksın? Yüreğimde bıraktığın izlerini de alıp ne zaman kuytularımdan taşınacaksın? Söyle söyle sevgili, söyle be hayat, sen söyle yalnızlığım ne zaman, ne zaman beynime kazınmış varlığın sıvanacak...?
Çok çok beğendim.. Çok büyük keyifle okudum 'Şiir'inizi. İyiki güne düşmüş. Fazlasıyla yerini haketmiş, yakışmış yaraşmış.
Tebriklerim çokca Sevgili Şairem.
Daim olsun kaleminiz/yüreğiniz.
Saygı ve sevgilerimle...






sera. tarafından 9/15/2010 11:15:55 AM zamanında düzenlenmiştir.