ne kadar görselliğim ele verse de beni ruhumda salınır küçük bir kızın zilli eteği
kıyılarımda ahşaptan eski(t)me bir kaç duvar ile naftalin kokusunu giyer bedenimin çıplak yanı lisâni belirsiz sözler dudağıma laf olurken ses tellerimde çoğalır hıçkırıklar çığlık ikiz kardeşi
saçları örgülü çocukluğum gelir gözlerime çillerin arkasında ise pembe bakışlı ben’ler açık kahveye esmer ten sürülürken bal niyetine sarılır rüzgar sırtını sıvazlar pamuk eller
halâ adım boyu ilerliyor yazgım ve halâ kalıbına sığmaz umutlarım
elini eteğinden çekip hayatın fırfırlarını toplayacağım mavide dizlerime kadar batacağım her öğlen saatinde
büyüyemedin yine be gençliğim ya yarın ; ellerin titrerken ne düşüneceksin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
E t e ğ i m d e k i Taşlar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
E t e ğ i m d e k i Taşlar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Her insanın içinde gizlediği bir çocukluk yanı vardır. Bir çocuğa dil dökerken veya uyuyan bir çocuğu seyrederken ansızın ortaya çıkar o çocuk yanımız kendiliğinden. Şiirin sonundaki açıklamadan da anladığım kadarıyla zannedersem bu şiir de böyle bir anın duygularından hayat bulmuş.Tebrik ederim.Selam ve saygılarımla...