MENDİLCİ KIZ
ışıklar sönecekti ;
bilinmezliğe karşı, aykırı yolculuk zamanı gelmişti, elleri heyecanlıydı. hasretsizliğine yandı. geride ona ağlayacak kimse kalmamıştı kar yağıyordu. şaşkın ateş böceği, soluverdi ; beyaz örtü sarmaladı gövdesini ışıklar sönecekti ; kimseler göremiyecekti kimsesizliğini zavallı mendilci kız; mendilleri kadar beyazdı teni, sabah vakti onu bulduklarında kimse önemsemedi tıpkı; onu bebekken cami avlusuna bırakan annesi gibi muhtemelen annesinin bile adını bilmediği babası gibi kimse kimse onu önemsemedi. mendilci kızdı o; onu herkes öyle bilirdi. ve daha nice mendilci kızlar gibi kimsesizlerin yanına gömüldü........ |